Ultradźwiękowe pralki reklamowe pojawiły się w mediach około 20 lat temu. Wydawałoby się, że tu jest - cud techniki! Bez wysiłku, minimum elektryczności, prawie łyżeczki detergentu - spełni się marzenie gospodyni o śnieżnobiałym płótnie. „Hummingbird” zastąpił „Retone”, a na rynku pojawił się „Bionics” i za każdym razem producenci twierdzili, że jest to najnowszy projekt najbardziej tajnego laboratorium najbardziej zamkniętego instytutu badań naukowych. Co zaskakujące, niektórzy nadal w to wierzą ...
Trochę historii
Stwierdzenia, że pralki, których działanie opiera się na ultradźwiękach, zostały wynalezione w ostatnich latach - nic więcej, jak tylko wyczyn reklamowy. Pomysł wykorzystania wibracji ultradźwiękowych do prania ubrań przyszedł do głowy niemieckiemu naukowcowi w 1949 roku: wtedy właśnie w wannie, w której zanurzono fale ultradźwiękowe, umyli kilka arkuszy, specjalnie zabrudzonych sadzą. Rezultat był zachęcający: w porównaniu z tradycyjną metodą prania zużywał 70% mniej wody i trzeci mniej czasu. Dlaczego zastosowanie ultradźwięków nie znalazło szerokiego zastosowania w nowoczesnych pralkach? Odpowiedź jest prosta: aby uzyskać skuteczny efekt, moc urządzenia powinna wynosić co najmniej 20 watów na litr wody, natomiast w przypadku zbiornika 10-litrowego generator byłby oddzielną jednostką o wadze 25-30 kg. Jest oczywiste, że wygoda takich urządzeń do mycia, delikatnie mówiąc, jest wątpliwa. Ponadto urządzenia elektryczne o podobnych parametrach z trudem uzyskałyby certyfikat bezpieczeństwa i byłyby dwa razy droższe niż nowoczesna wielofunkcyjna pralka. Dlatego inżynierowie ds. Rozwoju zrezygnowali z zastosowania ultradźwięków i dopiero kilka lat później zaprezentowali światu nowy projekt, który stał się prototypem nowoczesnej maszyny automatycznej.
Trochę teorii
Do wzbudzenia drgań ultradźwiękowych w cieczy stosuje się specjalne generatory, których działanie opiera się na odwrotnym efekcie piezoelektrycznym. Istota tego zjawiska jest następująca: pod wpływem prądu przemiennego kwarcowe kryształy pojedyncze i materiały ceramiczne przechodzą mikrostrojenie, co powoduje pojawienie się drgań ultradźwiękowych, a kulisty kształt emiterów pozwala skupić fale w jednym punkcie. Przy stosowaniu generatorów o dużej mocy powstaje w cieczy tak zwany efekt kawitacji - powstawanie pęcherzyków, dzięki czemu dochodzi do „zerwania” cząstek brudu z włókien tkaniny.
Warto wziąć pod uwagę, że jeśli w czystej wodzie występuje wystarczająca moc 20 W / litr na wystąpienie efektu kawitacji, to w obecności namoczonej bielizny liczba ta wzrasta kilka razy. Im krótsza długość fali, tym więcej fal ultradźwiękowych jest absorbowanych; Pierwsza warstwa tkaniny może stać się przeszkodą nie do pokonania. Doświadczalnie ustalono, że aby uzyskać pożądany efekt mycia 1 kg płótna w 4 litrach wody, wymagana jest moc akustyczna około 150 W. Oczywiście w takich tomach bielizna nikogo nie myje. W reklamach urządzeń ultradźwiękowych zazwyczaj wykazywana jest pojemność co najmniej 10 litrów (lub nawet standardowa kąpiel wypełniona po brzegi). Biorąc pod uwagę wydajność, zwykle nie przekraczającą 70%, moc grzejnika dla takiej objętości powinna wynosić 450-500 W. A teraz zwróć uwagę na właściwości techniczne tak zwanych pralek u / s: zużycie energii - 10 - 15 watów. Proste obliczenie pokazuje, że moc akustyczna takiego urządzenia wynosi 7–10 W, a efektywna (biorąc pod uwagę co najmniej 1–2 warstwy tkaniny) nie przekracza 5 W. W najlepszym razie za pomocą takiego urządzenia można umyć tylko chusteczkę w szklance wody.
Zdjęcie: www.medzal.ru
Dobry produkt nie potrzebuje reklamy!
Jeśli nagle zastanawiasz się nad zakupem „cudu technologii”, nie bądź leniwy, aby szukać informacji zwrotnych od tych, którzy już wpadli na tę przynętę. Nie musisz tracić czasu na czytanie entuzjastycznych komentarzy na oficjalnych stronach producentów i dealerów - nie znajdziesz tam właściwych informacji. Ale na profesjonalnych forach dla fizyków tematy dotyczące pralek UZ wielkości dłoni (a nawet pudełka zapałek) są podobne do KVN: czytanie komentarzy kompetentnych specjalistów raczej nie przestanie się śmiać. Pomyśl tylko, jak zabawka o niskiej mocy „skompresuje i rozciąga tysiące kapilar” (z opisu „Retones”), tworząc w ten sposób „miliony pęcherzyków”? Pseudonaukowe opisy, pełne niezrozumiałych terminów technicznych, obalają nawet prawo zachowania energii! Ponadto nie zapominaj, że proces prania nie ogranicza się do usuwania zanieczyszczeń: po tym etapie nadal trwa płukanie i wirowanie. W tych operacjach cud ultradźwiękowy nie pomoże: będziesz musiał trenować mięśnie ramion i pleców.
Zbadanie instrukcji używania „produktu tajnego rozwoju” nie byłoby zbędne. Zwróć uwagę na temperaturę, zalecenia dotyczące mieszania i ilość stosowanego detergentu. Nic takiego? W życiu codziennym te „optymalne warunki” nazywane są po prostu moczeniem!
I wreszcie: grupa entuzjastycznych ekspertów zdemontowała kilka zabawek, dumnie nazywanych „pralkami ultradźwiękowymi” i zapytała o koszt części, z których zostały zmontowane. Wynik był bardzo interesujący: najdroższym komponentem okazał się piezogenerator, który ma wartość detaliczną nie większą niż 100 rubli. A teraz spójrz na cenę, za którą masz kupić ten cud.
Cuda się zdarzają?
Kilka lat temu japońska firma Sanyo Electric ogłosiła rozpoczęcie produkcji pralek ultradźwiękowych przeznaczonych do 6 kg prania. Jednak szczegółowe badanie tego procesu sprawia, że jest oczywiste, że opiera się na zupełnie innych zjawiskach fizycznych i chemicznych. Podczas prania bezpośredni prąd elektryczny jest przepuszczany bezpośrednio przez wodę wraz z namoczonym praniem. Wiadomo z kursu chemii szkolnej, że podczas hydrolizy wody tworzą się tlen, wodór, ozon i nadtlenek wodoru. Powstały koktajl jest doskonałą alternatywą dla detergentu do prania. Ponadto woda z kranu zawiera rozpuszczony chlor, który również ulega hydrolizie. Powstały kwas podchlorawy ma silne działanie wybielające i dezynfekujące, zapewniając wysokiej jakości pranie.
Być może w najbliższej przyszłości takie pralki pojawią się na naszym rynku, ale na razie - pozostaje tylko pragnienie, aby nie stracić roztropności w kontaktach z obsesyjnymi sprzedawcami i nie zwracać uwagi na agresywną reklamę, która nie odpowiada rzeczywistości.
