7 najlepiej elektrody spawalnicze

Amerykańska firma Lincoln Electric specjalizuje się w spawaniu od ponad stu lat, a pierwsza elektroda z powłoką, która została przez nią stworzona, została wprowadzona na rynek w 1927 roku. Doświadczenie rozwojowe nie poszło na marne: elektrody Omnia 46 z powłoką rutylowo-celulozową niedawno wprowadzone na rynek zyskały uznanie spawaczy i godne miejsce w rankingu najlepszych elektrod spawalniczych od eksperta ds. Cen.

Biorąc pod uwagę przystępną cenę, będą one doskonałym wyborem dla początkujących, ponieważ łatwo rozjaśniają się nawet w tanich falownikach bez funkcji zwolnienia zapłonu. Długość łuku nie wymaga precyzyjnej kontroli, ponieważ elektrody nie są bardzo wrażliwe na jego zmianę w rozsądnych granicach. Podczas spalania Omnia 46 wytwarza stosunkowo niewielką liczbę iskier latających - a to nie tylko wygoda w pracy, ale także bezpieczeństwo pożarowe. Łatwe usuwanie żużla pozwala im pracować na zardzewiałej i brudnej powierzchni. Powstały szew wyróżnia się wysoką wytrzymałością, porównywalną z wieloma elektrodami, które mają główną powłokę, co pozwala na zastosowanie Omnia 46 przy spawaniu rurociągów ciśnieniowych.

Wysokiej jakości elektrody certyfikowane przez NAKS do stosowania w spawaniu stali niskowęglowych w krytycznych i niebezpiecznych miejscach. Przy użyciu tych elektrod szew jest łatwy i równomierny, po ochłodzeniu zostaje pokryty łatwo oddzielaną skorupą żużlową. Jego wytrzymałość nie jest gorsza niż w przypadku stosowania większości typów zwykłych elektrod rutylowych, nie ma tendencji do pękania lub tworzenia dużych wtrąceń żużlowych.

Jednak wszystkie te cechy wymagają przestrzegania dwóch zasad. Po pierwsze, powłoka elektrod OZS-12 jest jedną z najbardziej wrażliwych na tłumienie, co nie jest typowe dla elektrod rutylowych. Przed każdym użyciem elektrody wymagają dokładnego prażenia w temperaturze około 150 stopni przez godzinę, co sprawia, że ​​nie są one najbardziej dogodną opcją do spawania: w końcu główne elektrody będą musiały być kalcynowane, ale zapewnią bardziej trwałe połączenie. Po drugie, strefa spawania wymaga zdejmowania - duże wtrącenia brudu z kąpieli są słabo usuwane, co zmniejsza jakość szwu.

Elektrody rutylowe, takie jak MP-3, można nazwać jedną z najbardziej powszechnych, ale jest to jednocześnie ich główna wada: produkty różnych fabryk różnią się znacznie jakością, a często okazują się bardzo mierne - stąd pewna nieufność doznawana przez spawaczy dla tej marki.

Elektrody produkowane pod marką Resant można nazwać udanymi (zwłaszcza w porównaniu z elektrodami LEZ tego samego typu). Zachowując wszystkie zalety serii (łatwość zapłonu i łuku w dowolnym kierunku, zdolność do pracy na rdzę), nie mają one również szerokich defektów - tendencja do powstawania wrzodów żużlowych i porów, rekrystalizacja ze zwiększoną zawartością węgla w spawanych częściach (chociaż dla wysokiej zawartości węgla stal wciąż źle pasuje). Ich wrażliwość na wilgoć jest nieco bardziej wyraźna niż w przypadku MP-3, a tryb kalcynacji jest również trudniejszy: co najmniej godzinę w 150-170 stopniach.

Elektrody są przeznaczone do spawania stali o wysokiej zawartości chromu i niklu, głównie stali nierdzewnej. Używaj tylko przy odwrotnej polaryzacji prądu stałego, krótki łuk.

Jeśli te warunki są spełnione, spawacz może umieścić mocny szew z minimalną tendencją do korozji i pokalka, co umożliwia stosowanie elektrod OZL-8 podczas spawania wysoko obciążonych węzłów, w tym tych pracujących pod zmiennym obciążeniem. Po spawaniu tworzy się niewielka ilość żużla, którą można łatwo oddzielić. Szew nie pęka w miarę stygnięcia, ale powinien być hartowany, aby wyeliminować możliwość krystalizacji, co znacznie zmniejsza wytrzymałość.

Przed użyciem konieczne jest podgrzanie powłoki w wysokiej temperaturze (do 300 stopni).

Jedną z najczęściej używanych części ze stali węglowej w spawaniu są podstawowe elektrody powłokowe. Wyróżniają się nie tylko wysoką wytrzymałością szwu, ale także odpornością na zmienne obciążenia - stały cykliczny efekt ściskania i naprężania nie prowadzi do szybkiego powstawania pęknięć zmęczeniowych. Główną zaletą tego materiału jest powłoka: jego żywica przypominająca stopiony skutecznie usuwa wszystkie żużle ze strefy spawania, wyłączając pojawienie się wrzodów żużlowych w chłodzonym szwie - głównych koncentratorów naprężeń. Po schłodzeniu żużel nabiera charakterystycznej formy zestalonego szkła, łatwo się go odrywa od szwu.

Niestety, to właśnie tynk jest również minusem elektrod UONI: są one trudne do zapalenia (początkujący spawacz często odnosi sukcesy tylko po długich próbach), ponowny zapłon nawet po krótkiej przerwie już wymaga ściągnięcia końca elektrody: tynk topi się natychmiast „ustawia” się na końcówce, izolując metal . Jednak po zdobyciu doświadczenia spawacz zaczyna rozumieć wszystkie zalety tego typu elektrod, uzyskując trwałe i jednocześnie estetyczne szwy.