8 ที่ดีที่สุด พันธุ์องุ่น

องุ่นสุกต้นกับองุ่นสีอ่อน บุชแข็งแรง ต้นกล้าเติบโตอย่างรวดเร็วและเริ่มออกผลเร็ว ในปีที่ดีเถาองุ่นเจริญเติบโตได้ดี แต่การเพาะปลูกเกินพิกัดล่าช้าทำให้สุก กระจุกนั้นมีความหนาแน่นโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 600 กรัม แต่ด้วยความระมัดระวังพวกมันถึง 1.5-2 กิโลกรัมด้วยใบมีดทรงกรวยกว้าง ผลเบอร์รี่ยาว 2.8 - 3 ซม. มีน้ำหนักตั้งแต่ 7 ถึง 15 กรัมรูปไข่รูปไข่สีเหลืองอำพัน เนื้อมีความชุ่มฉ่ำและเป็นเนื้อหนังมีความแข็งแรง รสชาติเป็นเรื่องง่ายด้วยกลิ่นลูกจันทน์เทศเล็กน้อยในขั้นตอนของการสุกเต็มที่ ผลเบอร์รี่ทนต่อการขนส่ง ผลผลิตขึ้นอยู่กับเทคโนโลยีทางการเกษตรวิธีการขึ้นรูปและอายุของพุ่มไม้ ตอบสนองต่อการปฏิบัติทางการเกษตรรวมถึงการปฏิสนธิ แสดงความต้านทานต่อโรคราน้ำค้างที่ 3.5 คะแนน ความแข็งแกร่งในช่วงฤดูหนาวเป็นค่าเฉลี่ยหมายถึงการครอบคลุม

ต้นองุ่นที่ดีหลากหลายรูปแบบการรับประทานอาหารของการปรับปรุงพันธุ์โวลโกกราด มันมีความแข็งแรงและมีประสิทธิภาพสูงใช้เวลาในการหยั่งรากอย่างรวดเร็วและปรับให้เข้ากับปากน้ำด้วยการเจริญเติบโตที่ดีของหน่อ ตัดเสร็จใน 5 - 6 หรือ 8 - 10 ตา กระจุกนั้นมีลักษณะเปราะบางแตกแขนงรูปกรวยขึ้นอยู่กับความระมัดระวังสามารถชั่งน้ำหนักได้ตั้งแต่ 500 กรัมถึง 2 กิโลกรัม ผลเบอร์รี่เป็นรูปไข่สีอำพันที่มีดอกสีขาวน้ำหนัก 4.5 กรัมส่วนที่สาม (ในบางปีสูงถึง 50%) ของผลเบอร์รี่ที่ไม่มีเมล็ดตอบสนองต่อการเตรียมการสำหรับราเมน เยื่อกระดาษรสกลมกล่อมกรอบ เปลือกของความหนาแน่นปานกลาง ความแข็งแกร่งในช่วงฤดูหนาวเป็นสิ่งที่ดี แต่ในโซนกลางจำเป็นต้องมีฝาครอบไฟ มันมีคุณสมบัติการปรับตัวที่ดีเถาสุกแม้ในปีที่ไม่พึงประสงค์ เนื่องจากความต้านทานโรคไม่เพียงพอจึงมีการปลูกด้วยวิธีการป้องกันตลอดทั้งฤดูกาล

ความหลากหลายของเมล็ดต้นกับผลเบอร์รี่สีสดใส การผสมพันธุ์ในอเมริกาเหนือ มันเป็นลักษณะการเจริญเติบโตปานกลางของยอด กลุ่มขนาดกลางหรือเล็กน้ำหนัก 100 - 200 กรัมหนาแน่นทรงกระบอก ผลเบอร์รี่มีลักษณะกลมน้ำหนัก 1 - 2 กรัม, ชมพู รสชาตินั้นได้คะแนนสูงมาก ผิวมีความหนาแน่นปานกลางแข็งแรงกินได้ ปรับให้เหมาะกับภาคเหนือ ฤดูหนาวมีความแข็งแกร่งและมีภูมิคุ้มกันที่ดี ในภูมิภาคที่มีอุณหภูมิฤดูหนาวไม่ต่ำกว่าลบ 20 - 25 องศาสามารถปลูกได้ในวัฒนธรรมที่ไม่ครอบคลุม เมื่อเติบโตในภูมิภาค Ryazan และมอสโกจุดเริ่มต้นของการทำให้สุกจะถูกบันทึกไว้ในทศวรรษแรกของเดือนสิงหาคม

องุ่นสากลที่สุกเร็วนี้เหมาะสำหรับภูมิภาคมอสโกและพื้นที่ภาคเหนือ พุ่มไม้แข็งแรง ข้าวกล้องเติบโตอย่างสมบูรณ์แบบ เข้ากันได้ดีกับ rootstocks การรูทอย่างรวดเร็วกระจุกเป็นทรงกระบอกมีปีกหนึ่งข้างหนาแน่น 300 - 450 กรัมผลเบอร์รี่เป็นรูปวงรีกลมสีน้ำเงินเข้มหนักประมาณ 4 กรัมเยื่อเมือกผิวหนา รสชาตินั้นเรียบง่ายมีเอกลักษณ์ว่า isabelny กลุ่มที่ถูกริพสามารถอยู่บนเถาเป็นเวลานานโดยไม่ตกและไม่สูญเสียรสชาติ มันสามารถทนต่อการเน่าสีเทา, โรคราน้ำค้างและ oidium ความต้านทานต่อน้ำค้างแข็งนั้นดี แต่โตขึ้นพร้อมที่พักอาศัยสำหรับฤดูหนาว มันเป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความต้านทานความหนาวเย็น: ผลเบอร์รี่สุกและรับน้ำตาลและในภูมิภาคที่มีไม่เพียงพอสำหรับพันธุ์ภาคใต้ปริมาณของอุณหภูมิที่ใช้งาน ประสบการณ์เชิงบวกของการเพาะปลูกที่ได้รับจากผู้ปลูกในภูมิภาคมอสโกและเลนินกราด

ความหลากหลายที่ไม่มีเมล็ดของการสุกปานกลาง พุ่มไม้แข็งแรง กระจุกเป็นรูปกรวยยาว 40 ซม. มักมีกลีบมีความหนาแน่นเฉลี่ยน้ำหนักเฉลี่ย 500 - 600 กรัมผลเบอร์รี่รูปไข่ยาว 2.5 - 3 ซม. น้ำหนัก 2.5 - 4 กรัมสีชมพูแดง เยื่อกระดาษมีความหนาแน่นน้ำตาลหวานมีลูกจันทน์เทศอ่อน เหมาะสำหรับการขนส่งและการเก็บรักษาในระยะยาว ในฤดูใบไม้ผลิดอกตูมจะตื่นช้ากว่าพันธุ์อื่น ไม่เหมาะสำหรับการเพาะปลูกในภาคกลาง ในภูมิภาคมอสโกในทุ่งโล่งไม่สุก ในภูมิภาค Voronezh ในฤดูร้อนฝนไม่ได้รับน้ำตาล บทวิจารณ์ที่ดีของผู้ผลิตไวน์จากภูมิภาคโวลโกกราดซึ่งปลูกในวัฒนธรรมที่ครอบคลุม

ผลองุ่นลูกเกดแบบโต๊ะกลางของการคัดเลือกอุซเบก พุ่มไม้ที่มีแรงเติบโตสูง ต้องใช้ความระมัดระวังในการสร้างรูปให้แน่ใจว่าได้ลบลูกติด กระจุกนั้นมีลักษณะเป็นรูปกรวยมีความหนาแน่นโดยเฉลี่ยมีน้ำหนัก 800 ถึง 1500 กรัมด้วยการดูแลอย่างมืออาชีพน้ำหนักของแต่ละกลุ่มจะสูงกว่า 3 กิโลกรัม ผลเบอร์รี่มีรูปทรงกระบอกน้ำหนัก 10 - 15 กรัมสีชมพูมีสีน้ำตาลเข้มมีการเคลือบขี้ผึ้งโดยเฉลี่ย เนื้อนุ่มและหนาทึบ ผิวบางเกษตรกรผู้ปลูกที่มีประสบการณ์จากพุ่มไม้สำหรับผู้ใหญ่เก็บรวบรวมได้มากกว่า 70 กิโลกรัม ไม่มีความซับซ้อนที่ซับซ้อนและต้องการการรักษาด้วยการป้องกันโรคบ่อยๆ ผลเบอร์รี่ที่สุกนั้นดึงดูดตัวต่อดังนั้นกลุ่มจึงได้รับการปกป้อง หลังจากฝนตกหนัก, ผลเบอร์รี่มีผิวแตก สร้างผลตอบแทนสูงภายใต้เงื่อนไขของความอุดมสมบูรณ์ของดินสูง เนื่องจากความต้านทานน้ำค้างแข็งต่ำแม้ในเขตภาคกลางจำเป็นต้องมีที่พักพิงที่ดีในภูมิภาคมอสโกจึงมีการปลูกในโรงเรือนบ่อยขึ้น