Top 5 gitary elektryczne

Nie boję się tego słowa - legendarnej gitary. Legendarny na pierwszym miejscu wśród początkujących gitarzystów, którzy nie mają pieniędzy, ale chcą dotknąć legendy. I rzeczywiście, pośród wszystkich klonów Fender Stratocaster, ten nie został stworzony tylko na podstawie rysunków tej warstwy o wieku 57 lat (tutaj nawet picgard wciąż mocuje się na 8 śrubach, a maszyna - na 6), ale z dumą nosi napis „Genuine Fender Product” na szyi. (właściciele linii „Crafted in China” natychmiast wymazują).

Pomimo niegodziwego, według purystów, pochodzenia, ta gitara naprawdę da ci możliwość pięknej gry na czystym dźwięku i pełnego rozszerzenia klasycznego chrupnięcia lub średniego przeciążenia (na singlach wysokiego poziomu, choć bardzo wysokiej jakości, nadal zmieni dźwięk w bałagan). Ciało „Kula” jest szczerym sklejeniem trzech kawałków wapna i daje dobre podtrzymanie, a słynne „szkło” może również dać dobrą maszynę. Jedyną rzeczą, która może powodować trudności, jest znowu szyja o szyi 40 mm, wykonana zgodnie z kanonami 57-go roku życia, ale po pewnej praktyce łatwo się do tego przyzwyczaić.

W przyszłości będziesz miał ogromną przestrzeń do ulepszeń: wszystkie klasyczne żelazko „Fender” i jego wysokiej jakości kopie stoją na tej gitarze jako rodzime. I uwierzcie mi, nawet po najprostszych modyfikacjach (ekranowanie miedziane i właściwe lutowanie elektroniki, dla miłośników ciężkiego brzmienia - przetworniki szynowe) gitara może grać znacznie lepiej, aw rękach wyrafinowanego mistrza będzie w stanie osiągnąć swój pełny potencjał.

Drugą kategorią najlepszej oceny gitary elektrycznej jest „oficjalny klon” - tym razem filia Gibsona. Ale jeśli Bullet Strat był kopią Stratocaster'57, to Epiphone to tylko wariacja na temat równie słynnego „Les Paul”.

Konstrukcja bloków czasowych jest tutaj najbardziej nieprzyjemna - jeśli oryginał z przełącznika Gibson Lead / Rhytm znajdował się w górnej części pokładu, a barwa i głośność każdego humbuckera zostały osobno zbudowane poniżej, to wszystko zostało usunięte w jednym węźle ze wspólną barwą i głośnością. Tak, i sami humbuckerowie - to jest zwykły dvukhpushechnik, a nie klasyczny zamknięty „Lespolovskie”.

Głównym założeniem barwy jest niemożność uaktualnienia: na oryginalnym Les Paul, po wymianie lub lutowaniu humbuckerów i zainstalowaniu potencjometrów barwy push-pull, można było grać z cut-offem, łącząc prawie całkowitą przezroczystość singli z podtekstami mahoniowej płyty rezonansowej. Ale to oczywiście pochodzi już z serii „dla mistrzów” - dla początkującego gitarzysty Epiphone jest jedyną opcją zakupu nowego mahoniowego budżetu.