Κορυφή 15 σκούτερ

Αυτό το μοντέλο έχει σχεδιαστεί για όσους θέλουν να οδηγούν - δεν είναι καθόλου η χρήση ενός δίχρονου κινητήρα που μπορεί να επιταχύνει το σκούτερ αρκετά φωτεινά, ακόμη και αν ληφθεί υπόψη ότι δεν ζυγίζει πολλά (98 κιλά). Από την άλλη πλευρά, το υπερβολικό βάρος δεν είναι αρνητικό εδώ - ένα πιο ανθεκτικό και άκαμπτο πλαίσιο δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην ασφάλεια. Λοιπόν, και σε επιδέξια χέρια ο διπλής τακτικής άνθρωπος "σβήνει" εύκολα - θα υπήρχε ένα καλό τρυπάνι. Η τυπική εξάτμιση είναι ένα "σαξόφωνο", σε αντίθεση με τις φτηνές δύο τακτικές με ένα "κουτί", το οποίο κατά τη διάρκεια της ρύθμισης θα έπρεπε να πεταχτεί πρώτα.

Και τα δύο φρένα σκούτερ χρησιμοποιούν μια υδραυλική κίνηση, ο μπροστινός δίσκος του πτερυγίου έχει διάμετρο 160 mm. Ο οπίσθιος δίσκος είναι απλούστερος και μικρότερος (140 χιλ.), Σε γενικές γραμμές ταιριάζουν με τις ικανότητες βάρους και ταχύτητας του σκούτερ επαρκώς. Ναι, και η ανάρτηση δεν είναι κακή, εκτός από τη χρήση ενός πλευρικού αμορτισέρ από πίσω: τελικά, στις συνθήκες μας, η ανάρτηση με δύο αμορτισέρ "ζει" περισσότερο και εκφορτώνει τα σιωπηλά μπλοκ "πόδι", εξαλείφοντας την ροπή στρέψης στο εγκάρσιο επίπεδο.

Διασκεδαστικό ταμπλό: αν δεν έχετε χρήματα για ένα ιαπωνικό ποδήλατο σπορ, τότε τουλάχιστον ο πίνακας θα σας επιτρέψει να φανταστείτε ότι ο κινητήρας δεν βρίσκεται κάτω από το "πέμπτο σημείο", αλλά ανάμεσα στα πόδια. Τόσο ο ταχύμετρος όσο και το ταχύμετρο είναι ηλεκτρονικά, που πραγματοποιούνται σε μια οθόνη υγρών κρυστάλλων. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά σε κανένα συγκεκριμένο μοντέλο μοτοσικλέτας, αλλά, κοιτάζοντας το, σίγουρα αρχίζετε να γκρεμίζετε το κεφάλι σας στις σκέψεις "το έχω δει κάπου". Είναι αυτό το χαρακτηριστικό που αξίζει να το κάνει πιο φωτεινό, το απόγευμα δεν διαβάζει τόσο καλά όσο θα θέλαμε.

Η εγγύηση παρέχεται για δύο χρόνια, αλλά με όριο στα χιλιόμετρα των 10 χιλιομέτρων. Εδώ, βέβαια, ο ίδιος ο συγγραφέας προσωπικά περιφρονεί περιφρονητικά (όπως τρέχει και σιωπηλά έλασης κατά τη διάρκεια της σεζόν, αν και στις μοτοσικλέτες), αλλά για ένα αστικό σκούτερ το νούμερο είναι καταρχήν λογικό. Στο μέλλον, τα προβλήματα με την επισκευή δεν θα πρέπει να αναμένονται - ο σχεδιασμός δεν είναι γεμάτος με "εκπλήξεις" ή μη τυποποιημένες λύσεις σχεδιασμού.

Τι ακριβώς "πενήντα δολάρια" δεν θα είναι ποτέ πολύ; Αυτό είναι σωστό - η δυναμική. Δυστυχώς, οι τετράχρονες μηχανές χαμηλού κινητήρα δεν διαφέρουν σε ιδιαίτερη ευελιξία (αλλά παρέχουν καλές ευκαιρίες για μια "ανεπαίσθητη" αύξηση της κυβικής χωρητικότητας, hehe), αλλά τα δίχρονες σκούτερ έχουν πάντα αποτιμηθεί ακριβώς για το pickup στις "κορυφές". Λοιπόν, μια εξάτμιση τύπου "αγωνιστικού" με ξεχωριστό αντηχείο "σαξόφωνο" στην Keeway Street 50 υποδηλώνει αμέσως ότι αντιμετωπίζουμε έναν δίχρονο φορέα.

Έχοντας κανονικές διαστάσεις για την κατασκευή ενός ευρωπαϊκού οδηγού, το σκούτερ έχει καλή δυναμική και αγαπά να γυρίσει τον κινητήρα. Δυστυχώς, τα φρένα είναι σημαντικά χειρότερα εδώ από το Sym - μόνο ένα στήριγμα εμβόλου είναι μπροστά. Ορισμένες vatnost σε σύγκριση κάνει χαμηλότερα σημεία βαθμολόγησης.

Ανάρτηση - κλασικό: εμπρόσθιο "τηλεσκόπιο", πίσω - μονοαξονικό αμορτισέρ με ρυθμιζόμενα ελατήρια προφορτίσεως. Σε κίνηση, το Keeway είναι ίσως πιο άνετο (ειδικά ευχαριστώ για τα ευρεία ελαστικά - 130 mm πίσω και 120 mm μπροστά), αλλά σε ελιγμούς θεωρεί ότι το Sim έχει πολύ καλύτερη στρεπτική ακαμψία. Όταν οι σιωπηλοί μπλοκ ανάρτησης "πόδια" φθαρούν, θα γίνουν ακόμα πιο αισθητές.

Εντούτοις, γενικά, η συσκευή βγήκε αρκετά αξιοπρεπής για το φάσμα των τιμών - "δεν υπάρχουν αρκετά αστέρια", αλλά είναι αρκετά ισχυρή και δεν υπάρχουν "κομψά" κομμάτια σε αυτό. Λοιπόν, με τη βοήθεια του Dremel και των άμεσων χεριών, θα γίνει επίσης αισθητά "πιο διασκεδαστικό" εν κινήσει - έτσι ώστε οι εργαζόμενοι με δίχρονες κινήσεις να έχουν αρκετό από αυτό για να τελειοποιήσουν τους κυλίνδρους.

Χμμ ... Κάπου το είδαμε. Οι Κινέζοι, που εκπροσωπούνται στη Ρωσία από την AvtoVeloMoto από την Αγία Πετρούπολη, αποφάσισαν να μην ράβουν το μυαλό τους με το σχέδιο και να αντιγράψουν προσεκτικά τα περίφημα BW της Yamaha. Λοιπόν, τα πάντα έχουν τα πλεονεκτήματά τους - οι άνθρωποι "Beavis" και οι κλώνοι του έχουν ήδη ερωτευτεί σε βάρος κάποιου "off-road": δεν έχει σημασία πόσο δροσερό είστε, τα σκούτερ μας λειτουργούν όχι μόνο στην αστική άσφαλτο.

Σε κίνηση, το σκούτερ οδηγείται από ένα δίτροχο παίκτη έξι τροχών - ο κινητήρας αγαπάει να γυρίσει, και για ένα όχημα που μπαίνει στον πειρασμό να πηδήσει πάνω από τα χτυπήματα, αυτό είναι μόνο ένα πλεονέκτημα.

Το κύριο πράγμα δεν είναι να το συγχέουμε με ένα τετράχρονο "απλά παχύ". Ο σχεδιασμός δεν είναι μόνο διαφορετικός (αν και οι προβολείς της σειράς "Rust S" στους προβολείς είναι ακόμα για την ομορφιά), αλλά οι τροχοί είναι επίσης πιο αδύναμοι και δεν υπάρχει δεύτερο αμορτισέρ στην πίσω ανάρτηση. Ίσως, αν ένας δίσκος φρένου πέτου είχε αναδιαμορφωθεί από αυτό στην Gust S (εδώ είναι φυσιολογικό), θα ήταν "το πιο πολύ".

Για την ανεπιτήδευτη εμφάνιση αυτού του σκούτερ (δυστυχώς, αφαιρεθεί από την απελευθέρωση σύμφωνα με τις απαιτήσεις των οικολόγων) κρύβει μια απροσδόκητη ευκινησία. Δικαστής για τον εαυτό σας - στο σκούτερ 80-λιβρών υπάρχει ένα 7.2-ισχυρό "δίχρονο", το οποίο ήταν ένα από τα πιο ισχυρά από τα "πενήντα δολάρια" στην Ιαπωνία. Λόγω της συμπαγής και ελιγμού του σκούτερ, αυτό το καθιστά εξαιρετικό "plug-in driver": θα είναι πάντα σε θέση να μαστίζει δυνατά στον ανοιχτό χώρο μεταξύ των αυτοκινήτων (αν και αυτό δεν θα εγκριθεί από τους κανόνες κυκλοφορίας). Με ένα αιχμηρό ξεβιδώνοντας το αέριο, το εξωτερικά ήσυχο σκούτερ μάλλον «kozlit», ειδικά με τον ρυθμιστή ρύθμισης - και, γνωρίζετε, τα κομμάτια ρύθμισης για αυτήν την τεχνική είναι πάντα εκεί, τόσο "εσωτερικά" όσο και πιο προσιτά. Τουλάχιστον, ένας κανονικός διακόπτης συνήθως αλλάζει πάντα, ξεφορτώντας το όριο ταχύτητας που είναι εγγενές σε αυτό.

Τα μειονεκτήματα προέρχονται από τα πλεονεκτήματα: είναι καλύτερα να προσέχετε το ZZ, μη εξοικονομώντας την ποιότητα του καυσίμου και του πετρελαίου. Αλλά αξίζει τον κόπο.

Σχεδόν ο νεότερος στη γραμμή Burmans (Skywave) είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σκούτερ μεσαίου μεγέθους στην Ευρώπη και την Ιαπωνία. Άνετα καθίσματα για τον οδηγό και τον επιβάτη, αποτελεσματικό παρμπρίζ - τι άλλο χρειάζεται για ένα χαλαρό ταξίδι;

Ο κινητήρας είναι μονοκύλινδρος, με έγχυση καυσίμου. Δεν πρέπει να ανησυχείτε για την αξιοπιστία: αρκεί να αλλάζετε το λάδι εγκαίρως και να διατηρείτε το φίλτρο αέρα. 23 "άλογα" βγάζουν με αυτοπεποίθηση τον οδηγό με τον επιβάτη, ο οποίος δεν έχει ξεχάσει να φορτώσει το μάλλον ογκώδες κορμό με τα υπάρχοντά του. Φυσικά, οι ιδιοκτήτες των max-scooters και των μοτοσικλετιστών είναι τώρα περιφρονητικά γκρινιάζοντας, αλλά υπάρχει αρκετή δύναμη για πολλούς.Μπορείτε να οδηγήσετε ένα σκούτερ έως 140 χλμ. / Ώρα, αλλά με πρακτική εφαρμογή, δεν τραβάει κάπως.

Το σύστημα πέδησης συνδυάζεται, δηλαδή κατά το φρενάρισμα με τον μοχλό του πίσω φρένου, ενεργοποιείται επίσης ένα από τα έμβολα στο μπροστινό δαγκάνα. Για αρχάριους, τα μεσαία σκούτερ είναι μια καλή λύση - να συνηθίσετε να χρησιμοποιείτε το φρένο "πενήντα kopeck" στον οπίσθιο άξονα για να αποφύγετε τη συσσώρευση του πρωτόγονου πιρουνιού, ο αρχάριος θα είναι πιο ασφαλής καθώς η απόσταση πέδησης μειώνεται σε σύγκριση με το φρένο πίσω τροχών χωρίς συνδυασμένο σύστημα.

Σκούτερ ειδικά αστικά, συμπαγή, στενά και ευκίνητα - στενά δρομάκια, αναβοσβήνει κυκλοφοριακή συμφόρηση, υπερφόρτωση στάθμευσης θα είναι το στοιχείο του. Ήδη στο πρότυπο, έχει εισαχθεί ένα αποτελεσματικό σύστημα ABS, το οποίο είναι σπάνιο για αυτή την κατηγορία - και όχι, δεν είναι "υποτιθέμενο ABS", το οποίο μπορεί να δει κανείς στα κινεζικά σκούτερ. Εκεί υπάρχει - απλά μια βαλβίδα μείωσης, πιέζοντας το κύκλωμα φρένων όταν υπερβαίνει ένα προκαθορισμένο κατώφλι, έτσι ώστε σε ένα ολισθηρό δρόμο "να αποσυντεθεί" δεν βλάπτει. Η Yamaha ελέγχει επίσης πλήρως την ταχύτητα των μπροστινών και των πίσω δίσκων φρένων των 230 mm, χωρίς να τους επιτρέψει να σκοντάψουν σε οποιαδήποτε επιφάνεια.

Ο κινητήρας του σκούτερ, που ανήκει στην γραμμή εξοικονόμησης ενέργειας Blue Core, έχει σχεδόν τετράγωνη διάσταση 58x58,7 mm και δεν διπλώνει στα κατώτερα σημεία και δεν πνίγεται στις κορυφές, παρόλο που χρησιμοποιείται μόνο ένας ανώτερος εκκεντροφόρος άξονας. Ψύξη - υγρό, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά το καθήκον του ακόμη και στη ζέστη όταν οδηγείτε "στο μέγιστο". Ο κινητήρας, όπως ορίζεται στην ίδια την ιδέα του Blue Core, είναι πολύ οικονομικός - «τρώει» 2,4 λίτρα καυσίμου ανά εκατό, λιγότερο από πενήντα δολάρια Vespa!

Το σασί, συναρμολογημένο από σωλήνες με λεπτό τοίχωμα, λόγω του κατάλληλου σχεδιασμού της δομής του χώρου, έχει λάβει καλή ακαμψία, αυτό υπονοείται επίσης από το "κύρτωμα" της κεντρικής σήραγγας. Με τη σειρά του, το σκούτερ δεν "βαπτίζει", προσκολλάται επιθετικά στην άσφαλτο και διατηρεί την προβλεψιμότητα του ελέγχου. Και αν λάβουμε υπόψη 11 "άλογα", μια ομαλή καμπύλη ροπής και μια καλά συντονισμένη CVT, μας οδηγεί να το οδηγήσουμε.

Φυσικά, η μάρκα Σινο-Ταϊβάν είναι δύσκολο να πολεμήσει με τους Ιάπωνες. Αλλά προφανώς προσπαθούν γι 'αυτό: στο μοντέλο της Sym υπάρχουν ήδη 600 κυβικά "maxiki", αλλά το μοντέλο Joyride τώρα ταιριάζει με την έγχυση καυσίμου, η οποία αντικατέστησε το παλιό καρμπυρατέρ.

Ο κινητήρας, ωστόσο, με ένα μικρό "snag" - ο πραγματικός του όγκος είναι 175 cc, όχι ένα πλήρες 200. Αλλά στον κύλινδρο υπάρχει μια επικάλυψη νικελίου και ψύξη με νερό - αν όχι "να νικήσει" το πετρέλαιο στον κινητήρα, περνά για πολύ καιρό. Ισχύς - 16 "άλογα", που δεν είναι κακό για ένα σκούτερ, το οποίο δεν είναι τόσο μεγάλο σε μέγεθος. Για μια πόλη, αυτός ο συνδυασμός μεγέθους και δυναμικών δυνατοτήτων είναι πολύ κατάλληλος.

Ο σχεδιασμός των φρένων είναι λίγο ασυνήθιστος: ο μπροστινός δίσκος είναι προσαρτημένος στη πλήμνη του τροχού όχι από την εσωτερική διάμετρο αλλά από την εξωτερική διάμετρο. Ωστόσο, αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στην αποτελεσματικότητα των φρένων είτε στο συν είτε στο μείον, οπότε η αντικατάσταση των μαξιλαριών στην ευκολία έχει χαθεί κάπως.

Βολικά οργανωμένος χώρος αποσκευών κάτω από τη σέλα: δεν κλίνει προς τα εμπρός, αλλά προς τα πλάγια, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κρατιέται από τις συνεχείς προσπάθειες πτώσης.

Τώρα η έκτη γενιά του κορυφαίου σκούτερ από την Yamaha είναι στην αγορά και, φυσικά, με τις τρέχουσες τιμές αυτή η τεχνική είναι ερασιτέχνης: για να δώσει σχεδόν ένα εκατομμύριο για ένα "σκαμνί" πολυτελείας σε μορφή maxi, μόνο ένας πραγματικός ανεμιστήρας των max-scooters θα αποφασίσει.

Αλλά, φυσικά, το σκούτερ είναι καλό ακόμη και εξωτερικά - δεν είναι καθόλου αυτό το μοντέλο που έλαβε το βραβείο Red Dot πέρυσι: Product Design για το εξωτερικό του. Το σκούτερ ήταν γεμισμένο με τα στοιχεία της άνεσης, ακόμα και το παρμπρίζ ρυθμίζεται από ένα σερβοκινητήρα - καλά, και η θέρμανση των λαβών και των καθισμάτων στη βασική διαμόρφωση φυσικά είναι αυτονόητο. Ο χώρος αποσκευών, όπως αρμόζει σε ένα "maxiku", είναι αρκετά - για παράδειγμα, δύο ενσωματωμένα κράνη μπορούν εύκολα να χωρέσουν σε αυτό. Το κέρδος σε όγκο επιτυγχάνεται με την οριζόντια διάταξη όλου και οτιδήποτε - όχι μόνο τον δίκυκλο κινητήρα, αλλά και το αμορτισέρ "τοποθετημένο" παράλληλα με το έδαφος.

Παρεμπιπτόντως, για τον κινητήρα. Είναι πολύ ενδιαφέρον, συνδυάζοντας κεφαλές chetyrehklapannye με εκκεντροφόρους, οι οποίες υπόσχονται καλή "αναπνοή" σε υψηλές ταχύτητες, με διάταξη μακράς διαδρομής (διάμετρος εμβόλου - 68 mm, διαδρομή - 73 mm). Ως αποτέλεσμα, τραβάει τέλεια ήδη από το κάτω μέρος, πλήρως "ξυπνά" μετά από 5000 σ.α.λ., όταν η στιγμή φθάνει τα 53 N * m. Ακόμα και με έναν επιβάτη (και καλύτερα, με έναν επιβάτη) και έναν πλήρως γεμισμένο κορμό, η επιτάχυνση πηγαίνει ομαλά, χωρίς αποτυχίες και τράνταγμα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του κινητήρα είναι η λίπανση ξηρού καλουπιού, η οποία την κατέστησε όσο το δυνατόν πιο επίπεδη. Και ο κατάλογος των τεχνολογιών που εφαρμόζονται στο σύστημα διαχείρισης του κινητήρα είναι πιο κατάλληλος για μια αθλητική μοτοσικλέτα - εδώ ελέγχθηκε τόσο ο έλεγχος πρόσφυσης, όσο και η αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του κινητήρα, ακόμα και το σύστημα YCC-T που αναπτύχθηκε αρχικά για την αθλητική γραμμή erok.

Χρησιμοποιώντας το Smart Key είναι ένας άλλος τεμπέλης βοηθός, τώρα, για να απενεργοποιήσετε το σύστημα αντικλεπτικής προστασίας, αρκεί να πάτε στο σκούτερ κρατώντας τα κλειδιά στην τσέπη σας.Η αντι-κλοπή, παρεμπιπτόντως, μπλοκάρει το κεντρικό σκάνδαλο, επιτρέποντας απλώς να αφαιρέσει το σκούτερ από αυτό και να κυλήσει σε ένα απομονωμένο μέρος. Είναι αλήθεια ότι ένας αυτοσεβαστικός μοτοσικλετιστής έχει ακόμα ένα skateboard σε απόθεμα ...

Η ανάρτηση και τα φρένα δεν ανέκαμψαν - το μπροστινό "Changeling" έχει εγκεφαλικό επεισόδιο 120 χιλ., Το οποίο δεν είναι κακό για τους ανιχνευτές σκούτερ, έχει καλά χαρακτηριστικά δυσκαμψίας και απόσβεσης. Η πίσω ανάρτηση είναι σύντομη μόνο 3 χλστ., Το σύστημα μοχλού εφαρμόζει προοδευτική απόκριση. Για το φρενάρισμα στο μπροστινό μέρος υπάρχουν δύο δίσκοι με διάμετρο 267 mm, ο πίσω άξονας "καθιζάνει" ένα δίσκο 282 mm.

Το σκούτερ είναι αρκετά οικονομικό - ένα δεξαμενόπλοιο βενζίνης δεκαπέντε λίτρων είναι αρκετό για 300-350 χιλιόμετρα, ανάλογα με το στυλ οδήγησης. Έτσι το TMAX DX μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλήρως σε ταξίδια - φυσικά, καθαρά άσφαλτο και σε κανονικούς δρόμους, αυτό δεν είναι ένα τουριστικό enduro.

Αφήστε το «λιοντάρι» της γαλλικής τριάδας να είναι γνωστό για τα αυτοκίνητά της, αλλά η Peugeot είναι ένας από τους παλαιότερους κατασκευαστές μοτοσυκλετών στον κόσμο. Όσο για την Speedfight τρίτης γενιάς, αυτό είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αστικά σκούτερ στην Ευρώπη, και αυτή η αναγνώριση αξίζει τον σεβασμό.

Δυστυχώς, θα πρέπει να το αναζητήσουμε στη δευτερογενή αγορά: η γαλλική αγορά δεν ενδιαφέρεται για εξοπλισμό χαμηλής τεχνολογίας στους Γάλλους, ο "επίσημος" οίκος Peugeot δεν εισάγει σκούτερ. Ως εκ τούτου, η τελευταία γενιά του Speedfight 4 στη Ρωσία θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί και έχουμε συμπεριλάβει τα "κορυφαία τρία" στη βαθμολογία των καλύτερων σκούτερ - από την ανακοίνωση αυτού του μοντέλου το 2009, έχουν πέσει αρκετά στη χώρα μας.

Το "γέμισμα" ενός γαλλικού σκούτερ, το οποίο ακόμα και τώρα δεν φαίνεται παρωχημένο, αποκτά αμέσως το μάτι - για παράδειγμα, ο ανοιχτός δίσκος μπροστινού φρένου λειτουργεί παράλληλα με ένα ακτινικό ραβδί μονοπλάκας, σαν να είχαμε ένα ποδήλατο σπορ και αυτό ανασταλεί σε μια ισχυρή ανεστραμμένη περόνη. Οι μοτοσικλέτες, ευτυχώς, αναπτύχθηκαν σε μια εποχή που οι ευρωπαίοι οικολόγοι δεν είχαν κρεμαστεί από μοτοσυκλέτες χαμηλής συντήρησης - είναι καρμπυρατέρ, εύκολο να διατηρηθεί. Στη γραμμή "πενήντα δολάρια" υπήρχαν τρεις από αυτές - δύο δίχρονες με ψύξη με αέρα και νερό, ένα τετράχρονο "αέρα". Έτσι, ένας ανεμιστήρας θα βρει την επιλογή του και ποιος θέλει να μετακινηθεί οικονομικά γύρω από την πόλη.

Η δεξαμενή αερίου του σκούτερ κινήθηκε κάτω από τα πόδια του - αυτό, φυσικά, απαιτούσε την εισαγωγή μιας αντλίας καυσίμου στο σχέδιο, αλλά αύξησε σημαντικά την ποσότητα των αποσκευών, η οποία είναι μόνο ένα πλεονέκτημα για το συμπαγές «πενήντα δολάρια».

Σε γενικές γραμμές, συνοψίζουμε: αν συμβεί να σκοντάψετε σε ένα τέτοιο σκούτερ και η κατάστασή του θα ικανοποιηθεί, τότε μια τέτοια αγορά δεν μπορεί να θεωρηθεί μάταιη. Το μοντέλο βγήκε πολύ επιτυχημένο και ο σχεδιασμός του μέχρι σήμερα είναι κάτι περισσότερο από σημαντικό.