13 beste digitale piano

Hmm ... Na Casio Yamaha, dat een beetje goedkoper is, ziet het er heel bleek uit - in plaats van een normaal toetsenbord zijn er slechts 76 toetsen en het hamermechanisme is niet "afgeleverd". Echter, niet voor niets dat deze compacte digitale piano is opgenomen in de ranglijst van de beste?

Nee, niet voor niets. De belangrijkste troef "Yamaha" - is het geluid. Hier verliest Casio echt en merkbaar. Zelfs wordt het jammer dat het bedrijf niet de beste akoestiek in de piano installeerde - het geluid van NP-32 wordt op een nieuwe manier onthuld in hoofdtelefoons van hoge kwaliteit.

De set effecten is traditioneel, in de eerste plaats merken we de hoogwaardige reverb en chorus op. Voor een beginnende muzikant is de ingebouwde looper vooral handig. Nadat hij het spel van één instrument in zijn geheugen heeft opgenomen, kunt u de modus schakelen en een ander virtueel instrument bovenop de opname spelen.

Er is ook een gesplitste toetsenbordmodus waarmee je hetzelfde "live" kunt doen - de ene hand speelt het deel van het ene instrument, het andere instrument - van het andere instrument. Er is ook een MIDI-interface, zodat de piano altijd met elke VST-synthesizer op een computer kan worden gebruikt.

Hier is het toetsenbord zelfs kleiner - 61 toetsen. Maar het prijsverschil met het "32nd" -model is meer dan voelbaar - is het hier eigenlijk alleen maar om? Laten we proberen het uit te zoeken.

Om te beginnen wordt het toetsenbordverkorting gecompenseerd door de ingebouwde transponeerfunctie.Natuurlijk, als je passages door het hele toetsenbord speelt, is het onhandig om transponering te gebruiken, maar heb je het vaak nodig?

Het geluid is hier precies hetzelfde als gesampled van echte Yamaha-instrumenten, om de kosten te verlagen, de ingebouwde akoestiek te lijden - de kracht was verminderd, de luidsprekers zelf klinken grover in geluid. Dus begonnen ze te spelen, maar er ontbrak iets ... Dat klopt - het juiste pedaal is optioneel, hier is nog een geheim van prijsverlaging.

Bovenal had het toetsenbord daar last van. Als in NP-32 de bassen merkbaar moeilijker waren, dan is de respons van de toetsen hier niet afhankelijk van een octaaf, en dit bederft ten zeerste de instrumenten in vergelijking. Moet NP-12 als een alternatief worden beschouwd? Misschien alleen als de uitgifteprijs zo acuut is.

Het is niet helemaal eerlijk om de term 'piano' op dit instrument toe te passen: een deel van de functionaliteit is hier dichter bij de synthesizers, maar de KA110 speelt perfect de rol van de piano - een comfortabel en levendig aanraaktoetsenbord met een uitstekende gevoeligheid, en geluidssamples worden hier met bijna perfect detail geschreven.

Het gewicht van het gereedschap verraste - bijna 20 kilogram! De boosdoener hiervan is grotendeels de ingebouwde akoestiek met een totaal vermogen van 60 watt, waarmee je in een kleine ruimte kunt spelen die niet "in het apparaat" is, maar alleen. Als we hieraan de ingebouwde automatische begeleiding toevoegen, hebben we een geweldige keuze voor een pubtaverne ... dat is natuurlijk een muzikant die optreedt in cafés en bars.

Aangezien Kurzweil ook kan worden gebruikt om MIDI van een externe bron te spelen, is er de mogelijkheid om muziek op een SD-kaart af te spelen en op te nemen, we kunnen het veilig aanbevelen aan een "menselijk orkest" dat de rol van het hele ensemble bij een uitvoering vervult.

Het belangrijkste voordeel van de FP-30 is geluid: het was moeilijk om zo'n detaillering van een lager register te verwachten van een plastic en vrij compacte digitale piano. Als een gesofisticeerde muzikant ergens mee omgaat, dan is misschien het geluid van de middelste - maar dit is meer een amateur-geval, en het is zeer waarschijnlijk dat het probleem meer in de luidsprekers zit dan in de samples zelf of in het akoestische circuit van het elektronische circuit. Trouwens, externe akoestiek kan via Bluetooth worden verbonden.

Als Kurzweil goed blijkt te zijn voor een professionele labucha ... sorry, keyboardspeler, dan is Roland meer geschikt voor een beginner - hier is een leerfunctie, maar de mogelijkheid van automatische begeleiding is minder. Maar als er een mogelijkheid is om een ​​dergelijke piano te kopen om te leren, dan hoeft u achteraf niet meer naar iets beters te zoeken.

Van de minnen: de fabrikant levert de piano het juiste pedaal, de una corda en sostenuto pedalen moeten worden gekocht. Maar in feite, zult u waarschijnlijk ook het demperregelingspedaal willen veranderen - het is niet anders in benijdenswaardige kwaliteit.

Gedeeltelijk loont het voor het toetsenbord - de corporate-term Ivory Feel is hier niet alleen een reclamebeweging, dit plastic imiteert echt ivoor. Er zijn geen klachten over het werk van de monteurs, de gevoeligheid van de toetsen en de verdeling van de inspanning over de octaven.

"Nyayaya" - het innerlijke kattenmeisje piepte in mij, geraakt door de nogal dwaze naam van dit bedrijf. Er kan echter niet worden gezegd dat dit de kwaliteit van de piano heeft aangetast.

Het grootste nadeel van deze digitale piano is de afwezigheid van een USB-poort: ze zijn niet beroofd van zelfs drie keer goedkopere piano's uit onze recensie, maar dit model kan alleen als een MIDI-toetsenbord worden gebruikt als er een MIDI-poort op de computer is (of koop USB-MIDI-adapter). Dit is echter waarschijnlijker een hoogwaardige educatieve tool dan de tool van een professionele muzikant.

Het geluid is hier niets om over te klagen, het is erg "lekker" zelfs op de ingebouwde akoestiek. Het "cavalerie" -toetsenbord is comfortabel en heeft een uitstekende gevoeligheid, maar het is behoorlijk luid - wanneer je op een laag volume speelt, begin je onvrijwillig de begeleiding van drums te voelen. Toch is de geluidskwaliteit grotendeels goed.

Als je de piano Yamaha en Korg vergelijkt, zijn het eerder instrumenten voor verschillende speelstijlen dan instrumenten die op zichzelf significant van elkaar verschillen. Als op het toetsenbord van "Korg" de handen eerder worden gevraagd om lange, zware akkoorden te spelen, dan zou ik op de "Yamaha" liever op het bovenste register willen vliegen, zo niet de dertig seconden, dan de zestiende zeker.

De Yamaha verliest voornamelijk in de kracht van de ingebouwde akoestiek, maar is bijna verdubbeld. Misschien trouwens, in veel opzichten, het verschil in het karakter van het geluid van precies dit - de bodem van de "Korg" verspreidt zich al merkbaar langs het lichaam, doorgegeven aan de vingers, de "Yamaha" heeft dat niet. 12 W "Yamaha" voor thuisgebruik is echter meer dan voldoende.

De goedkoopste van de populaire digitale piano's met het 'moderne' lichaam onderscheidt zich voornamelijk van buitenaf, en niet op de beste manier: het lijkt meer op een synthesizer die in een spaanplaatlichaam wordt geperst. Vergelijkingen met het ascetische ontwerp van de Korg of Yamaha zijn hier nutteloos.

De woorden over spaanplaat als case-materiaal waren niet overdreven: deze compact weegt, over het algemeen is de piano iets minder dan 60 kilogram. Zelfs een totale 50-watt akoestiek kan dit ontwerp niet "opwarmen", hoewel de watts hier eerder "Chinees" zijn. Over de synthesizer zeiden we ook niet tevergeefs - de bank van klanken hier heeft maar liefst 599 presets, maar met een overduidelijke opoffering van kwaliteit voor de kwantiteit.

Over het algemeen gingen de Chinezen hun eigen weg - ze deden iets laks met de gemiddelde geluidskwaliteit, maar in de kenmerken schrijven ze "599 tonen, 203 automatische begeleidingen, 100 effecten" in grote letters, zoals tetris "999 spellen in 1", waar al deze spellen waren verdacht veel op elkaar.

Over het algemeen ... Nou, als uw financiën net niet genoeg zijn en u een instrument met precies deze vormfactor wilt kopen, dan is Medelli iets voor u.

Als 'Yamaha' precies als een piano is gebouwd (maar het vervult deze taak ook voor honderd procent), dan is 'Roland' met zijn 316 klankkleuren eerder universeel. Laten we de ingebouwde automatische begeleiding toevoegen ... en beseffen dat het buitengewoon onhandig is om al deze "rijkdom" te gebruiken met een dergelijk minimaal ontwerp.

Welnu, de iPad zal opnieuw de rij knoppen en het microscopisch display vervangen. Verbind het via Bluetooth met de piano, voer de juiste toepassing uit ... (Hier spuugde de auteur en ging een echte gitaar met ijzeren snaren in een buizenversterker opnemen, terwijl hij hard vloekte).

Oké, terug naar het geluid. De implementatie van "live" -instrumenten is hier erg overtuigend en alleen een persoon met een gevoelig oor in een "blinde test" kan het verschil tussen Roland en Yamaha horen. In de verliezer is het gemak van het toetsenbord meer - helaas is er niet zo'n gevoeligheid voor de techniek van het spel als die van Yamaha.