Top 15 płyty główne

Chłodzenie sieci zasilającej wygląda tutaj tak, jakby zostało zaprojektowane przez projektanta, a nie inżyniera, ale w praktyce wykazuje przyzwoitą wydajność: nawet w przypadku testowego smażyć w OCCT temperatura pozostaje na poziomie, który pozwala nie myśleć o potrzebie dodatkowego nadmuchu.

Pomimo jasnego wyglądu gry, ta płyta główna jest przeznaczona do pracy na sprzęcie i nadaje się do przetaktowywania zgodnie z konwencją: BIOS nie kontroluje ani częstotliwości podstawowej, ani współczynnika mnożenia częstotliwości procesora. Ale z jakiegoś powodu PLL OC jest podatny na zawyżanie w trybie automatycznym, co prowadzi do bezużytecznego wzrostu temperatury procesora - po złożeniu komputera lepiej jest ręcznie naprawić go w BIOS-ie, odpowiednie ustawienie jest dostępne.

4 sloty na DDR4 to norma, ale i niespodzianka: płyta nie pozwala na ustawienie częstotliwości powyżej 2400. Tak, przetaktowywanie należy natychmiast zapomnieć. Chociaż zapas sprzętu, obsługiwany przez zarząd, będzie wystarczający dla wielu.

Poważną wadą płyty jest wbudowany dźwięk: bez względu na to, jak kondensatory Nichicona mienią się złotymi obudowami, ścieżki są krzywe, nie ma w ogóle analogowego opampu, w związku z czym poziom szumu jest tu zbyt wysoki, jeśli stawia się wymagania jakości dźwięku.

Bez wątpienia chipset H110 jest obecnie najpopularniejszą platformą do budowania nawet większości domowych stacji gier, nie wspominając o komputerach biurowych. Płyty główne na tym chipsecie są najlepszym rozwiązaniem dla procesorów Intel Core i3 szóstej generacji, a ich główną wadą jest obecność tylko dwóch gniazd pamięci RAM. Biorąc pod uwagę, że ten ostatni działa w trybie dwukanałowym, nie będzie działał w celu zwiększenia ilości pamięci RAM po prostu kupując parę odpowiednich listew. Wszystkie oferty MSI wyróżniają się solidnym potencjałem podsystemu mocy. Nawet w budżetowych płytach głównych, do których ma zastosowanie H110M PRO-VD, jest on zbudowany na sześciofazowym schemacie.

Niestety producent zdecydował się zaoszczędzić na chłodnicach dla VRM, chociaż obciążenie jest do tego odpowiednie. Możliwość przenoszenia złączy USB do panelu przedniego jest stosunkowo rzadka dla pracowników państwowych. Oto jest i mówimy o standardowym USB 3.0. W przypadku maszyn biurowych najlepsza może być płyta główna PRO-VH ze złączem HDMI. Nie ma innych różnic między tymi płytami głównymi.

Ta płyta główna jest najbliższym konkurentem ASUS PRIME Z390-A. Jest on montowany na tym samym chipsecie z najwyższej półki, obsługuje wszystkie obecne procesory na gnieździe LGA 1151-v2, a podsystem zasilania jest jeszcze bardziej wydajny dzięki zastosowaniu 13 faz (ale więcej o tym poniżej) i dodatkowemu czterostykowemu złączu do podłączenia do zasilacza. Oznacza to, że teoretycznie jest już możliwe bezpieczne „prowadzenie” i 9900K. Jednak grzejniki powodują pewne obawy - jest w nich dużo metalu, ale całkowita powierzchnia nie inspiruje zbyt wiele. Wygląda na to, że na płycie znajduje się już osiem 4-pinowych złączy dla wentylatorów chłodzących i dwa złącza dla pomp SVO - powinieneś pomyśleć przynajmniej o wymuszonym dmuchaniu VRM podczas poważnych eksperymentów z przetaktowywaniem.

Jeśli przyjrzysz się bliżej płycie głównej, możesz zrozumieć, że marketerzy nadal mają wpływ na obwody: fazy zasilania rdzeni procesora są w rzeczywistości połączone równolegle. Oznacza to, że ta sama wydajność miałaby fazę 6 + 1 z dwoma równoległymi mosfetami dla rdzeni procesorów w każdym z nich i właśnie ten schemat obsługuje zainstalowany tutaj kontroler ISL69138. Ale „13 faz” brzmi o wiele ładniej, prawda? A temperatury w testach naprawdę dowodzą niewystarczającej wydajności grzejników bez wymuszonego chłodzenia: nawet przy częstotliwościach spływu i9-9900K ogrzewa grzejniki do 75 stopni, podczas gdy podkręcanie temperatura przekracza sto. Tak więc wymiana grzejników na blokach wodnych SVO w tym przypadku jest zdecydowanie potrzebna.

4 wzmocnione gniazda pamięci umożliwiają zainstalowanie do 64 GB na czterech słupkach, maksymalna oficjalnie obsługiwana częstotliwość to 4133 MHz, co oznacza, że ​​Gigabyte może przetaktować pamięć przynajmniej trochę, ale mniej niż Asus.

W rezultacie nadal stawiamy Gigabyte na drugim miejscu w rankingu najlepszych płyt głównych: Asus jest bardziej interesujący w użyciu „tak jak jest”. Jednak w przypadku montażu niestandardowych systemów chłodzenia wodą, wybraliśmy Gigabyte i czekaliśmy na drugą wersję płyty dla porównania.

Jeśli system jest zbudowany na niezbyt mocnym procesorze z indeksem K, ale chcę uzyskać z niego więcej, to wybór nie tak drogiej płyty głównej opartej na chipsecie Z370 będzie ciekawą opcją. Pozwoli to na normalne przetaktowanie procesora, a pamięć obsługuje częstotliwości do 4 GHz, a także może się zmieścić w kompaktowej obudowie.

Nie najmocniejszy VRM jest jednak wystarczający do podkręcania „młodszych” i „średnich” procesorów Coffee Lake firmy Intel. Co więcej, w najnowszej wersji BIOS F10 na dziś istnieje wsparcie dla procesorów 9. generacji, choć oczywiście obecność Core i9-9900K na liście wsparcia wygląda ciekawie.

Dwa gniazda na dyski M.2 pozwolą zainstalować szybkie dyski SSD, co prawdopodobnie wpłynie na wydajność systemu jeszcze bardziej zauważalnie: dyski SSD NVMe są dobre nie tylko i nie mają dużej prędkości, ponieważ brak „kul” protokołu AHCI i obsługa równoległości połączeń. Nie można zaimplementować dysku SSD SATA.

Nasza ocena nadal jest najlepszą pełnowymiarową płytą główną ATX do budowy systemów, które nie muszą wyciskać ostatnich kropli potencjału: niezależnie od tego, maksymalna obsługiwana częstotliwość pamięci wynosi 2666 MHz. A podana w nim obsługa CrossFire X wygląda tylko na „być” - drugie gniazdo x16 ma tylko 4 linie. Początkowo płyta obsługiwała tylko ósmą generację procesorów Intel, ale aktualizując BIOS do wersji 0904, będzie można zainstalować przynajmniej i9-9900K.

Biorąc pod uwagę „bez przetaktowywania” chipsetu, sześciofazowy podsystem zasilania jest dość skromny, ale na procesorach o regularnym TDP 95 W radzi sobie z zadaniami, a temperatura grzejników jest utrzymywana na akceptowalnym poziomie.

Dźwięk jest skompilowany, chociaż z kondensatorami Nichicona i kompetentnym okablowaniem ścieżek, ale w koderze ALC887 - jego możliwości będą pasować do ciebie, jeśli podstępna choroba „audiofilska” jeszcze nie przywarła do ciebie swoimi wścibskimi nogami. Połączenie wielokanałowej akustyki jest niewygodne, ale dla standardowego zestawu dwóch głośników i subwoofera jest wystarczająco dużo złączy.

Ale nie każdy potrzebuje najlepszych „pieców”, takich jak procesory i ekstremalne przetaktowywanie? Wówczas łatwiejszym staje się płyta główna: chipset „nieodwracalnej” serii B i mniej faz VRM wyraźnie wskazują na ograniczone możliwości MSI B360. Maksymalna obsługiwana częstotliwość pamięci to tylko 2666 MHz. Inną rzeczą jest to, że w przypadku systemów montowanych na płytach z tego przedziału cenowego, szybsza pamięć wciąż wypada z budżetu montażowego i nie przynosi większych korzyści.

Główne złącze dla kart graficznych to top: z dwóch gniazd x16, tylko że jest podłączony bezpośrednio do procesora, dolny jest związany z chipsetem i fizycznie ma tylko 4 linie. Ale znowu nie ma nikogo, kto użyje dwóch kart wideo na tej płycie.

Dla reszty sprzętu płyta główna jest również typowym środkiem pośrednim, ale jej cena jest może nawet zbyt wysoka: są konkurenci za podobne pieniądze, ale już na chipsecie Z370. Dlatego zdecydowanie obniżymy ocenę.

Ta płyta główna jest również montowana w najnowszym chipsecie AMD, ale jej cena zawiodła: dystans wobec ASUS jest przyzwoity. Czy jest usprawiedliwiony możliwościami?

Szczerze mówiąc, jest poczucie, że przede wszystkim chcą od nas dodatkowych pieniędzy, głównie za „ładność”, taką jak grzejniki w postaci kół zębatych. Tak, oczywiście, istnieje aż 12 + 4 faz zasilania, a oprócz 8-pinowego złącza zasilania, zainstalowany jest kolejny 4-pinowy zasilacz, ale problem polega na tym, że ani Zen, ani Zen + nie przyjmują takich poziomów przetaktowywania, dla których takie teoretyczna moc VRM. Ponadto fazy są tradycyjnie montowane na podwojnikach, kontroler obsługuje tylko 8 faz zgodnie ze schematem 6 + 2. A co najsmutniejsze, VRM nagrzewa się dość znacząco - w ramach testu warunków skrajnych temperatura osiąga 80 stopni.

Ścieżka audio jest kompilowana na Realtek ALC1220, ale z bardzo przeciętnym przesiewaniem. Tutaj Asus wygląda lepiej. Wady ekranowania są szczególnie nieprzyjemne, ponieważ płyta ma wbudowany Wi-Fi i aż dwa kontrolery sieciowe, czyli poziom zakłóceń na „wbudowanym” jest poważny.

Jeśli dodamy do tego niejasny i oczywiście surowy interfejs UEFI pod względem przetaktowywania, nadal wolelibyśmy bardziej przystępny i przemyślany Asus.

Ta płyta główna jest dość interesująca do montażu komputera w niskiej obudowie i na jednej karcie graficznej: „świeży” chipset AMD B450, obsługa pamięci o częstotliwości do 3533 MHz w podkręcaniu, dwa gniazda M.2. Dziesięciofazowe wysokiej jakości chłodzenie (niestety również z podwojonymi podwojonymi podsystemami CPU SoC) z pewnością nie będzie zbędne, ale specjalna ochrona producenta przed elektrycznością statyczną ważnych obwodów i zastosowanie komponentów klasy wojskowej stanowi dobrą premię do niezawodności.

Niestety, kompaktowy format płyty będzie wymagał większej uwagi przy wyborze chłodzenia procesora, zwłaszcza jeśli pamięć jest już zakupiona z wysokimi grzejnikami. Jest to jednak powszechny problem dla większości kart microATX.

Zwróć uwagę na tradycyjną jakość dźwięku Asusa w Realtek S1200A.Szkoda tylko, że nie ma wyjścia optycznego.

Możliwości przetaktowywania są tutaj niższe niż oczekiwane z płyty głównej na chipsecie B450 - producent twierdzi, że obsługuje częstotliwości pamięci do 3200 MHz. Biorąc pod uwagę, jak dobrze Zen i Zen + reagują na wzrost częstotliwości roboczej pamięci RAM, nieco pogarsza to wrażenie płyty.

Jeśli wybrany dysk SSD M.2 stanie się bardzo gorący przy aktywnym użytkowaniu, rozwiązanie Gigabyte do uzupełnienia płyty radiatorem z zaawansowanymi płetwami na pewno będzie korzystne. Ale warto byłoby jednocześnie poszerzyć deskę - standardowe punkty mocowania prawej strony w obudowie nie sięgają jej, a krawędź „wisi” w powietrzu. Biorąc pod uwagę dość cienką płytkę drukowaną, będzie to wymagało ostrożności podczas podłączania złączy 24-pinowych i SATA. 8-pinowe złącze do zasilania procesora jest zaciśnięte w wąskim miejscu pomiędzy obudową a grzejnikami, niedogodne jest podłączenie zasilacza, jak również owinięcie śruby mocującej obok niego.

Ogólnie rzecz biorąc, opłata jest oczywiście bardzo atrakcyjna dla nowej kompilacji i tylko opisane powyżej błędy nie pozwalają nam podnieść jej punktów ratingowych.

Dla mniej lub bardziej złożonych zespołów ta płyta główna jest całkiem dobra: jej zalety to obecny chipset z obsługą Zen + i wystarczające chłodzenie. To prawda, że ​​pusta przestrzeń na tablicy mnie boli: teoretycznie powinno być miejsce na SSD M.2, ale zamiast tego można zobaczyć tylko baterię CMOS. Górna szczelina M.2 znajduje się powyżej PCIe x16 na tej samej linii z PCIe x1, co ogranicza maksymalną możliwą długość dysku. Producent nie oferuje do tego grzejnika.

Ogólnie rzecz biorąc, płyta główna, choć odpowiada cenie, i daje całkiem dobre możliwości, ale poczucie „niedokończenia” nie pozwala jej na podniesienie oceny. A obwisła prawa krawędź deski, biorąc pod uwagę cienką płytkę drukowaną, psuje wrażenie.