12 najlepszych syntezatory

Bardziej doświadczony muzyk najprawdopodobniej będzie trzymał się klawiszy - tak, są nieobciążeni i pozbawieni jakiejkolwiek informacji zwrotnej na temat siły nacisku, ale dla niedoświadczonego muzyka nie będzie to przeszkodą, a wręcz przeciwnie, pomoże wypracować technikę bez zmagania się ze zmęczeniem palców. Pianiści nie spodobają się wbudowanym próbkom ich ulubionego instrumentu - w rzeczywistości wyróżniają się one nieopłacalnie wobec reszty nadmiernie sztucznego, a nawet grzechotania silnym ciosem (zabawna implementacja gry „na żywo”). Co najciekawsze - fortepian brzmi całkiem przyzwoicie!

Naprawdę spodobała się możliwość podłączenia do USB jako „prawie” klawiatury MIDI: po nagraniu zagubionej części w pamięci syntezatora, można go użyć już w pracy z wysokiej jakości VST, pisząc złożone kompozycje w sekwencerach. Przynajmniej miłośnicy wszelkiego rodzaju gatunków elektronicznych, pozbawieni klawiatury „ciepłego światła”, z pewnością nie będą przeszkadzać w ładowaniu ulubionego PoiZone do FL Studio.

Cóż, dodaj do kompletu gniazdo na karty SD, na którym możesz przechowywać pliki MIDI akompaniamentu, gniazdo mikrofonu na wypadek, gdybyś chciał śpiewać do własnej gry. Tak, syntezator nie był idealny pod względem brzmienia lub wrażeń z gry, ale tak naprawdę był narzędziem edukacyjnym. I w końcu to właśnie w takim charakterze rozważaliśmy go.

Fani eksperymentów docenią rozmiar standardowej biblioteki - a to nie mniej niż 600 ton różnych narzędzi, uzupełnionych efektami wysokiej jakości. Spośród nich szczególnie zwracamy uwagę na Virtual Hall - nigdy nie było tak łatwo poczuć się przed fortepianem na scenie La Scali z zamkniętymi oczami (to zdanie może zaproponować Casio dla reklamy, hehe). Łatwo jest wypełnić bibliotekę dźwięków własnymi próbkami poprzez wejście aux w zaledwie trzech krokach: wybrać tryb próbkowania, numer banku (601 i wyższy) i uruchomić sygnał z odtwarzacza lub komputera.

Z dodatkowych „gadżetów” znajduje się złącze USB do podłączania do komputera (aktualizowanie banków, edytowanie akompaniamentów MIDI), złącze do pedału sustain. Tryb treningowy ze względu na przyzwoity rozmiar wyświetlacza jest całkiem wygodny, poza tym jest w nim prawie dwieście wariantów melodii - jest coś do zrobienia z tą techniką.

Ogólnie rzecz biorąc, narzędzie Casio wyszło świetnie za swoją cenę.Spośród tych minusów zauważamy szczerze nudną akustykę - dźwięk, który ma, jest płaski, zmuszając ją do psychicznego śpiewania wraz z „Plastikowym światem zwycięstwa i…”. Konieczne jest podłączenie syntezatora do zewnętrznego wzmacniacza lub dobrych słuchawek.

Typowy niedrogi syntezator dla początkujących - po prostu podstawowy zestaw kontrolek (na przykład kontrolery czasu rzeczywistego zdecydowanie nie wystarczają), ale z dużym wyświetlaczem i dynamicznym podświetleniem klawiszy. Nawet kompletny „czajniczek” będzie w stanie sobie z tym poradzić, co ledwo odróżnia ikony na muzycznej obsadzie. Klawisze są bardzo lekkie, więc ten syntezator będzie idealnie pasował do dzieci, ale bardziej „ciężki” instrument będzie pasował do osoby dorosłej, zwłaszcza jeśli masz wzrok na „żywym” instrumencie klawiszowym.

Funkcje gry są tylko podstawowe. Trudne kompozycje do syntezatora są już niemożliwe, kilka jednocześnie przetwarzanych naciśnięć klawiszy - ale jest w porządku, „grupa docelowa” nie jest w stanie zagrać wszystkimi dziesięcioma palcami. Jednak brak USB psuje wrażenie: nie można przenosić dźwięku do komputera ani podłączać syntezatora jako urządzenia MIDI.

Zamiast tego Casio oferuje prostą grę akordów (w trybie Casio Chord, naciśnięcie jednego klawisza generuje pełny akord główny, dwa dla akordu molowego), wygodny tryb nauki dla dowolnej wybranej ręki lub dwóch jednocześnie, dobre tryby „muzyki tanecznej”. Wbudowane 120 barw (bez możliwości dodawania własnych próbek), 100 kompozycji, 70 rodzajów automatycznego akompaniamentu.

Bezpretensjonalna akustyka - dwie dynamiki dvuhvattnyh. W dobrych słuchawkach syntezator brzmi bardziej interesująco, ale oczywiście pod względem jakości dźwięku jest nadal słabszy niż bardziej zaawansowane modele dla początkujących.

Jeśli potrzebujesz dokładnie niedrogiego instrumentu bez wysokich wymagań dotyczących dźwięku, istnieje możliwość zaoszczędzenia pieniędzy, nie zwracając się do znanych marek. Chiński syntezator oferuje 320 wbudowanych barw, a nie najgorszy samouczek, oraz możliwość podłączenia do komputera PC przez złącze USB - syntezator może również działać jako klawiatura MIDI.

Co za to będzie musiał zapłacić? Na początek - szczerze mówiąc, słaba akustyka i mówimy nie tylko o głośnikach, ale o ścieżce dźwiękowej jako całości. Odcięcie górnej oktawy jest odczuwalne, rezonans jest zauważalny na dole zakresu MF. Klawiatura jest tradycyjną klawiaturą 61-klawiszową, nieważoną, wrażliwą na dotyk, ale zbyt lekką, nie dając odpowiedniej informacji zwrotnej.

Z drugiej strony pomyśl o cenie. Medelli umożliwia niedrogie opanowanie zarówno instrumentu klawiszowego, jak i pracy z DAW na komputerze - a wysokiej jakości VST, w połączeniu z przyzwoitą kartą dźwiękową, pozwoli uzyskać o rząd wielkości lepszy niż „wbudowany”. Stąd czas „wzrostu” można rozciągnąć.

Funkcjonalność jest tu prawdopodobnie ograniczona - nie ma łączników dla pedałów (ale jest USB), a jest tylko 200 wbudowanych barw. W najlepszych chińskich tradycjach producent stara się przyciągnąć uwagę akustyką „komponentową” - głośnikami wysokotonowymi, a nawet otworami bas-refleksu (!). Szczerze mówiąc, trudno powiedzieć, że dźwięk psuje się bardziej - akustyka czy sam syntezator, ale po „Yamaha” naprawdę nie robi to wrażenia, dobry wzmacniacz i akustyka nieco poprawiają sytuację.

Tryb treningowy jest zwykle stosowany w niedrogich syntezatorach, opartych na wbudowanych melodiach z monitami na wyświetlaczu. Jest to całkiem dobrze czytane, więc „uczenie się” tutaj jest odpowiednie do użycia i nie jest dodawane dla kleszcza.

Klawiatura ... Cóż, powiedzmy, tradycyjne nieważone. Po droższych instrumentach szczerze mówiąc jest to nieprzyjemne ze względu na jego plastyczność, ale tutaj warto pamiętać o cenie syntezatora. W pełni to uzasadnia - ta sama Yamaha jest prawie dwukrotnie droższa.

Wystarczy trochę na nim zagrać, aby zacząć realizować déjà vu.Rzeczywiście, banki dźwięku Korg w muzyce elektronicznej są jak Marshall JCM800 dla gitarzystów: można je usłyszeć z ogromnej liczby zespołów. Z powodu niewielkich rozmiarów „dziecko” pozbawione jest wbudowanej akustyki, ale może pochwalić się posiadaniem dwóch portów MIDI (wejściowych i wyjściowych) i analogowych kontrolerów dźwięku, które są tak uroczymi miłośnikami elektroniki - wysokość i modulacja pod lewą ręką, prawą stroną na górze są zwykłymi odcięciami, kontrolą rezonansu i tak dalej.

„Bonusem” do listy funkcji jest wbudowany wokoder. Edycja „farszu” syntezatora jest bardzo łatwa - wystarczy podłączyć go do komputera PC z zainstalowanym edytorem microKORG Sound Editor.

Ogólnie, jeśli wiesz, jakie są oscylatory i dlaczego miksujesz piłę z falą sinusoidalną, ten syntezator będzie najlepszym wyborem. Nie doradzimy nowicjuszowi dokładnie: od jednego ustawienia z dwoma selektorami i pięcioma „zakrętami” na stole w stylu „złamania nogi diabła” będzie miał szok.

Na widok tej hybrydowej klawiatury ze starą telefoniczną centralą telefoniczną ktoś zszokowałby szczękę i osobiście autor tych linii odegrał rekord w pamięci starej łotewskiej grupy zodiakalnej. Ustawienia wstępne? Dobre banki? Ale ugryź się! Dźwięk tego instrumentu jest tworzony dosłownie ręcznie - z analogowymi „twisterami” w ilości 36 (!) Sztuk i przez przełączanie zestawu generatorów i filtrów za pomocą przewodów (dodaj tyle gniazd do „twisterów”).

Osoba przyzwyczajona do „pozostałości” współczesnych syntezatorów cyfrowych zamarznie i uruchomi się ponownie na etapie masteringu syntezatora. Ale fan „ekspozycji” muzyki elektronicznej przez ponad 25 lat będzie miał głupi uśmiech w procesie strojenia i wysiłku, by podskoczyć do uszu. Tak, to naprawdę syntezator analogowy, a nie jego cyfrowa imitacja, a nie można pomylić charakteru jego brzmienia - jego schemat oparty jest na legendarnym Korg MS-20 już w 1978 roku.Fakt, że został on uzupełniony cyfrowym procesorem sygnału, który pozwala na podłączenie syntezatora do komputera (a nawet, broń Boże, iPada) i odtwarzanie MIDI z zewnętrznego źródła, wygląda na bluźnierstwo.

Niestety, to narzędzie jest wciąż specyficzne, wielu fanów nowoczesnej elektroniki odstraszy sam pomysł regulacji dźwięku, przełączając wtyczki na panelu zgodnie ze schematem blokowym. Tak więc dla rażącego (i doskonałego) braku uniwersalności wciąż obniżamy jego wynik.

Syntezator (a także inny analog) „na wentylatorze”, ale co! W pewnym momencie był to kompaktowy „analog”, w przeciwieństwie do ogólnych urządzeń z przełączaniem za pomocą wiązki przewodów, z których niewielu to znana angielska firma zaskoczyła świat. Oczywiście na dwóch tysiącach firma skupiła się głównie na kontrolerach i interfejsach audio - ale bardziej interesujące jest „powrót do korzeni”, wyróżnione nagrodą Best Value od Audiofanzine, nagrodą Editor's Choice Choice od Electronic Musician, trzecim miejscem w rankingu Music Radar i wieloma innymi nagrodami.

Tylko dwie oktawy na klawiaturze? Ale 24 regulatory, 11 selektorów i 13 przycisków są do Twojej dyspozycji. Ten sam „analog” - tutaj dźwięk powstaje jak w laboratorium alchemika. I oczywiście istnieje „żelazne” wejście i wyjście MIDI, uzupełnione o implementację MIDI przez USB (a za pomocą połączenia USB można także pobierać zasilanie z komputera).

Syntezator ma wiele możliwości, choć wrażenie jest zepsute przez implementację regulatorów (sterowanie nie jest najwygodniejsze w porównaniu z innymi modelami tego typu). Bass Station II może wytwarzać zarówno agresywny dźwięk w nowoczesnych stylach muzycznych, jak i nostalgiczny dźwięk lat osiemdziesiątych. Po prostu przekręć pokrętła - chyba że, oczywiście, rozumiesz wszystkie te LFO, DCO i im podobne. A wszystko to jest stosunkowo niedrogie. Tak więc, jeśli już grałeś wystarczająco z emulacją analogowych syntezatorów w różnych VST i postanowiłeś „dotknąć” go rękami, Bass Station II może być dobrym wyborem.

Doskonała 49-klawiszowa klawiatura z możliwością podłączenia pedałów. Klucze z przyzwoitym sprzężeniem zwrotnym i „po dotknięciu” są taktownie przyjemne i nie hałasują same. A kontroler D-BEAM w ogóle pozwala Ci poczuć się jak odtwarzacz na mini-urządzeniu - wykorzystuje czujnik podczerwieni, który reaguje na ruchy dłoni nad sobą.

Kolejna kontrola jest tradycyjna dla Rolanda - jest to joystick, który jednocześnie pozwala na zmianę modulacji i wysokości dźwięku. Umożliwia to tworzenie najbardziej szalonych dźwięków, dla których tradycyjne oddzielne kontrolki będą zbyt niewygodne.

Ważnym plusem klawiatury jest jej mobilność: jest lekka i niezbyt duża, nie cierpiąc na brak trwałości. Szkoda, że ​​ze względu na zwartość zgubiła klocki - na klawiaturze MIDI są bardzo przydatne, niezależnie od tego, jak fajne.