12 najlepszych kompaktowe aparaty cyfrowe dla niestandardowych miłośników

Chociaż Olympus jest bardzo podobny wyglądem do starego dobrego Zenitha, jego wypełnienie jest całkiem nowoczesne i wcale nie jest lustrem - elektroniczny wizjer, w ogóle nie ma systemu lustrzanego. Matryca jest niewielka w megapikselach (16,1 mln efektywna), ale ma dość przyzwoity rozmiar (współczynnik przycięcia 2), więc daje strawny obraz nawet z obiektywem wielorybim zamontowanym na bagnecie Micro 4/3.

Spośród zalet kamery zauważamy obecność optycznej i programowej stabilizacji obrazu, obrotowego wyświetlacza do fotografowania z niewygodnych pozycji. Szybki autofokus jest wygodny do fotografowania „odręcznie”, a mechanizm wymuszonego autofokusa jest tak prosty jak rower - wystarczy dotknąć palcem we właściwym miejscu na ekranie dotykowym.

Główną wadą tego modelu jest mała bateria, która jest mała do granic nieprzyzwoitości: jeśli planujesz spędzić dużo czasu z aparatem, nie zapomnij o zapasowej baterii na drodze.

Tworząc ten kompaktowy aparat, noszący tytuł EISA Superzoom Camera 2018-2019, Sony zdecydowało się zebrać „pełne wypełnienie”, które, niestety, wpłynęło na cenę: tutaj można już pomyśleć o pełnej klatce z wymienną optyką… Ale oczywiście, ktoś wtedy potrzebna jest kompaktowość i wszechstronność, a tutaj aparat o zakresie równoważnych ogniskowych 24-600 mm w obiektywie Zeiss ma swoje zalety. To prawda, że ​​jeśli wiesz, czym jest membrana i dlaczego jej używać, zakres względnego otworu 2,4-4 wskazany na obiektywie będzie frustrujący. W rzeczywistości ekspozycja tutaj jest regulowana tylko przez ekspozycję, dlatego minimalne możliwe jest aż 1/32000 sekundy (!).

Ale calowa matryca o rozdzielczości 20 megapikseli z odwróconym oświetleniem jest niewątpliwie dobra. Obecność 315 punktów skupienia fazy pozwala na bardzo szybkie kierowanie kamery do pożądanego obiektu, aw połączeniu z możliwością ciągłego fotografowania w formacie RAW przy 24 klatkach na sekundę, to już obiecuje doskonałe możliwości fotografowania szybko poruszających się obiektów, nawet w sporcie, przynajmniej na polowanie na zdjęcia.

Dodajmy do tego, że płyta MDF o maksymalnej ogniskowej wynosi tylko 72 mm, co daje ogromne możliwości makrofotografii. Ponadto stabilizator optyczny działa dobrze, dzięki czemu można pozbyć się „kudły” przy relatywnie długich ekspozycjach. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że zakres ISO matrycy jest niewielki, a wartości powyżej 800 już prowadzą do zauważalnego wzrostu szumów, często trzeba będzie zwiększyć czas otwarcia migawki.

Nie obyło się jednak bez wad - soczewka, niestety, jest nieunikniona dla superzoomu, cierpi na namacalne aberracje chromatyczne na otwartej membranie ... i praktycznie nie ma miejsca, aby ją zamknąć. Oczywiście, wraz z rozwojem RAW, można to częściowo skompensować, ale nadal psują wrażenie aparatu.

Kamery akcji nadal przesuwają „ekstremalne mydelniczki”, a zasięg takich kamer jest ograniczony. Zdobywca nagrody TIPA Best Rugged Camera 2018 wygląda jak „ostatni z Mohikan”, ale uzasadnia jego cel: kamera może zanurkować na głębokość 30 metrów, spaść na twardą powierzchnię z wysokości 2,4 m, i tak dalej. Oprócz funkcji aparatu dostał GPS, kompas i barometr.

Oczywiście, funkcje czysto fotograficzne musiały zostać poświęcone - obiektyw o zakresie równoważnych ogniskowych 24–120 mm pozwala na zmianę wartości przysłony w bardzo wąskim zakresie, od 2,8 do 4,9. Podczas ustawiania ostrości na małych odległościach (a MDF to tylko jeden centymetr) głębia ostrości jest niewielka i aby ją zwiększyć, zaciśnięcie otworu nie zadziała. Obecność stabilizatora przypisuje się jednoznacznym zaletom, ale obraz nadal pozostaje mydlany, a tego „mydła” nie można już przypisać ruchowi rąk.

Ogólnie kamera może także zapisywać wideo, a nie tylko 1080p przy 60 fps, ale także 4K / 30 fps. Szybkość transmisji jest bardzo wysoka, kamera traci limit rozmiaru czterech gigabajtów w ciągu 8-9 minut, a wymagania jakościowe karty SD są wysokie. Jednocześnie jakość obrazu jest porównywalna z tym, co dają kamery akcji w podobnej cenie - ale są one mniejsze i lżejsze oraz oferują najszersze możliwości instalacji nawet na ostrzach śmigłowca. Nic więc dziwnego, że producenci sprzętu fotograficznego coraz bardziej tracą zainteresowanie tym formatem.

Marketerzy firmy doskonale wiedzą, czym jest mimikra - kamera obwieszcza napis „Leica” na obiektywie i stylizowany L w rogu obudowy, ale napis Panasonic na nim będzie musiał zostać przeszukany. Cóż, jesteśmy zadowoleni tylko z wysokiej jakości optyki - obiektyw Leica DC Summilux nie tylko daje możliwość zmiany ogniskowej w zakresie 24–72 mm w ekwiwalencie pełnoklatkowym, ale także ma doskonały współczynnik przysłony: f / 1,4 przy minimalnej długości ogniskowej (choć na ekwiwalentnej ogniskowej 30 mm, otwór względny jest zredukowany do f / 2.8, pozostając aż do granicy zoomu! Płyta MDF o minimalnej długości ogniskowej - 3 centymetry, ale oczywiście przy takiej ramie jasności nie jest łatwo zbudować, GRIP jest bardzo mały. Na maksymalnej ogniskowej możesz strzelać z 30 centymetrów. I oczywiście obiektyw jest wyposażony w stabilizator optyczny.

Sensor - cal, zapewniający przyzwoitą jakość obrazu do ISO 1600. Ogólnie rzecz biorąc, zwykły obraz według nowoczesnych standardów. Nie powinieneś strzelać dalej w JPEG - algorytm eliminacji szumów jest agresywny i niepotrzebnie „unosi” obraz, lepiej jest zapisać do RAW i dostosować szum już w Lightroom.

Główną wadą aparatu jest brak czujników fazowych dla autofokusa, dlatego prędkość ustawiania ostrości nie jest imponująca. Oczywiście model nie jest najnowszy, a zwartość wymaga poświęcenia, ale skupienie się tylko na kontraście jest już wczoraj.