Top 15 scooters

Dit model is ontworpen voor diegenen die graag rijden - het is niet voor niets dat hier een tweetaktmotor wordt gebruikt die de scooter behoorlijk helder kan versnellen, zelfs rekening houdend met het feit dat hij niet zwaar weegt (98 kg). Aan de andere kant is overgewicht hier geen minpunt - een duurzamer en strakker frame geeft een groot voordeel aan de veiligheid. Welnu, en in bekwame handen "doven" de twee-tactische man gemakkelijk - er zou een goede oefening zijn. De standaard uitlaat is een "saxofoon", in tegenstelling tot goedkope twee-tactieken met een "kan", die tijdens het afstemmen eerst moeten worden weggegooid.

Beide scooterremmen gebruiken een hydraulische aandrijving, de voorste lamellenschijf heeft een diameter van 160 mm. De achterste schijf is zowel eenvoudiger als kleiner (140 mm), over het algemeen zijn ze voldoende aangepast aan de gewichts- en snelheidsmogelijkheden van de scooter. Ja, en de ophanging is niet slecht, behalve voor het gebruik van een zijdelingse monoschokbreker van achteren: de ophanging met twee schokdempers "leeft" immers onder onze omstandigheden langer en het lost de stille blokken van de "poten" uit, waardoor het koppel in het dwarsvlak wordt geëlimineerd.

Geamuseerd dashboard: als je geen geld hebt voor een Japanse sportfiets, kun je je op zijn minst voorstellen dat de motor zich niet onder het "vijfde punt" bevindt, maar tussen de benen. Zowel de toerenteller als de snelheidsmeter zijn elektronisch, gerealiseerd op een vloeibaar-kristalbeeldscherm. Het lijkt erop dat er geen verwijzing is naar een specifiek motorfietsmodel, maar als je ernaar kijkt, begin je zeker je hoofd te krabben in de gedachten: "Ik heb het ergens gezien". Is dat het hoogtepunt dat het waard is om het helderder te maken, 's middags leest het niet zo goed als we zouden willen.

De garantie wordt gegeven voor twee jaar, maar met een limiet op de kilometerstand van 10 duizend kilometer. Hier, natuurlijk, keert de auteur zelf persoonlijk minachtend (dergelijke runs en rolde rustig over het seizoen, zij het op motorfietsen), maar voor een stadsscooter is het cijfer in principe redelijk. In de toekomst moeten de problemen met de reparatie niet worden verwacht - het ontwerp is niet beladen met "verrassingen" of niet-standaard ontwerpoplossingen.

Wat precies "vijftig dollar" zal nooit veel zijn? Dat klopt - de dynamiek. Helaas, viertakt motoren met een laag motorvermogen verschillen niet in speciale lichtheid (maar ze bieden goede mogelijkheden voor een "onwaarneembare" toename in kubieke capaciteit, hehe), maar tweetakt scooters zijn altijd zeer gewaardeerd voor het ophalen aan de "toppen". Welnu, een "type race" uitlaat met een afzonderlijke "saxofoon" resonator op Keeway Street 50 suggereert meteen dat we voor een tweetakt-speler staan.

Omdat de afmetingen normaal zijn voor een Europese rijder, heeft de scooter een goede dynamiek en draait hij graag de motor. Helaas zijn de remmen hier aanzienlijk slechter dan Sym - alleen een enkele zuigersteun bevindt zich aan de voorkant. Bepaalde vatnost in vergelijking maakt lagere beoordelingspunten.

Ophanging - klassiek: voorste "telescoop", achter - mono-schokdemper met instelbare veervoorspanning. Onderweg is Keeway misschien comfortabeler (met speciale dank voor de brede banden - 130 mm aan de achterkant en 120 mm aan de voorkant), maar tijdens het manoeuvreren voelt de Sim een ​​veel betere torsiestijfheid. Wanneer de "voeten" -geluiddempende stille blokken versleten zijn, zal het nog meer opvallen.

In het algemeen kwam het apparaat echter redelijk uit de verf voor zijn prijsklasse - "er zijn niet genoeg sterren", maar het is sterk genoeg en er zitten geen "slimme" onderdelen in. Welnu, met de hulp van Dremel en directe handen zal hij onderweg ook merkbaar "leuker" worden - dus de tweetaktwerkers hebben daar genoeg van om de cilinders te verfijnen.

Hmm ... Ergens zagen we het. De Chinezen, vertegenwoordigd in Rusland door AvtoVeloMoto uit Sint-Petersburg, besloten hun hersenen niet te hakken met het ontwerp en kopieerden zorgvuldig de beroemde Yamaha BW's. Welnu, alles heeft zijn voordelen - de mensen "Beavis" en zijn klonen zijn al verliefd geworden ten koste van een "off-road": hoe cool je ook bent, onze scooters worden niet alleen op stedelijk asfalt bediend.

In beweging wordt de scooter aangedreven door een tweewielige tweewielerspeler - de motor houdt ervan te draaien, en voor een voertuig dat in de verleiding is om over hobbels te springen, is dit slechts een pluspunt.

Het belangrijkste is om het niet te verwarren met een viertakt "gewoon dik". Niet alleen is het ontwerp anders (hoewel de koplampen van Gust S op de koplampen nog steeds voor schoonheid zijn), maar de wielen zijn ook zwakker en er zit geen tweede schokdemper in de achterwielophanging. Misschien, als er op Gust S een schijfremschijf was herschikt (hier is het normaal), zou het "het meest" zijn geweest.

Voor het niet-pretentieuze uiterlijk van deze scooter verbergt deze een onverwachte behendigheid (helaas is deze uit de release gehaald volgens de vereisten van milieuactivisten). Oordeel zelf - in de 80-pond scooter is er een 7.2-sterke "tweetakt", die een van de krachtigste onder de "vijftig dollar" in Japan was. Gezien de compactheid en manoeuvreerbaarheid van de scooter, is dit een uitstekende "plug-in driver": hij zal altijd in staat zijn om stevig in de open ruimte tussen de auto's te zwepen (hoewel dit niet zal worden goedgekeurd door de verkeersregels). Met een scherp losschroeven van het gas, de buitenaards rustige scooter tastbaar "kozlit", vooral met de afstemvariator - en, weet je, tuning onderdelen voor deze techniek zijn er altijd, zowel "in het binnenland" en meer betaalbaar in termen van prijs en prevalentie. Minimaal verandert een gewone switch meestal altijd, waarbij de snelheidslimiet die eraan inherent is, wordt weggenomen.

De nadelen komen voort uit de voordelen: het is beter om de ZZ in de gaten te houden, niet te besparen op de kwaliteit van brandstof en olie. Maar het is het waard.

Bijna de jongste in de Burmans-lijn (Skywave) is een van de meest populaire middelgrote scooters in Europa en Japan. Comfortabele stoelen voor bestuurder en passagier, effectieve voorruit - wat is nog meer nodig voor een ontspannen rit?

De motor is eencilinder, met brandstofinjectie. U hoeft zich geen zorgen te maken over de betrouwbaarheid: het volstaat om de olie op tijd te verversen en het luchtfilter te onderhouden. 23 "paarden" nemen met vertrouwen de bestuurder met de passagier mee, die niet vergeten is om de nogal omvangrijke kofferbak met spullen te laden. Natuurlijk zijn de eigenaren van max-scooters en motorrijders nu minachtend aan het grimassen, maar er is genoeg kracht voor velen.Je kunt een scooter tot 140 km / u rijden, maar met een bijna chopperpassing trekt hij op de een of andere manier niet.

Het remsysteem is gecombineerd, dat wil zeggen dat bij het remmen met de achterremhendel, ook een van de zuigers in de voorste remklauw wordt geactiveerd. Voor beginners zijn middling scooters een goede oplossing - wennen aan het gebruik van de "vijftig kopeck" -rem op de achteras om te voorkomen dat de primitieve vork wordt gepikt, hier zal de beginner veiliger zijn omdat de remafstand wordt verminderd in vergelijking met achterwielremmen zonder een gecombineerd systeem.

Scooter, met name stedelijk, compact, smal en wendbaar - smalle straatjes, flitsende files, overbelaste parkeerplaatsen zijn zijn element. Al in de standaard is een effectief ABS-systeem geïntroduceerd, wat zeldzaam is voor deze klasse - en nee, het is niet "zogenaamd ABS", wat te zien is op Chinese scooters. Daar is het - gewoon een reduceerventiel dat de druk in het remcircuit verlaagt wanneer het een vooraf bepaalde drempel overschrijdt, zodat het op een gladde weg "uiteenvalt", het doet geen pijn. Yamaha regelt ook volledig de snelheid van de voor- en achterremschijven van 230 mm, waardoor ze niet op elk oppervlak kunnen slippen.

De motor van de scooter, behorende tot de "energiebesparende" Blue Core-lijn, heeft een bijna "vierkante" afmeting van 58x58,7 mm en vouwt niet op de bodem en knikt niet naar de toppen, ook al wordt slechts één bovenste nokkenas gebruikt. Koelen - vloeibaar, effectief omgaan met zijn taak, zelfs in de hitte tijdens het rijden "met volle teugen." De motor, zoals vastgelegd in het idee van Blue Core, is zeer economisch: hij "eet" 2,4 liter brandstof per "honderd", minder dan vijftig dollar aan Vespa!

Het chassis, samengesteld uit dunwandige buizen, heeft vanwege het bekwame ontwerp van de ruimtelijke structuur, een goede stijfheid gekregen, dit wordt ook gesuggereerd door de "bult" van de centrale tunnel. Om beurten 'doopt' de scooter niet, blijft hij vasthouden aan het asfalt en behoudt hij de voorspelbaarheid van de controle. En, als we rekening houden met 11 "paarden", een soepele koppelcurve en een goed afgestemde CVT, drijft dit ons ertoe aan te rijden.

Natuurlijk is het Chinees-Taiwanese merk moeilijk om met de Japanners te vechten. Maar ze streven hier duidelijk naar: in de line-up van Sym-modellen is er al 600-kubieke "maxiki", maar het Joyride-model pronkt nu met brandstofinjectie, die de oude carburator heeft vervangen.

De motor echter met een kleine "snag" - het echte volume is 175 cc, geen volwaardige 200. Maar bij de cilinder is er een nikkelbedekking en waterkoeling - zo niet "om de olie in de motor te verslaan", gaat hij heel lang mee. Kracht - 16 "paarden", wat niet slecht is voor een scooter, die niet zo groot is. Voor een stad is deze combinatie van grootte en dynamische mogelijkheden zeer geschikt.

Het ontwerp van de remmen is een beetje onconventioneel: de voorste schijf is niet aan de binnendiameter maar aan de buitendiameter aan de wielnaaf bevestigd. Dit komt echter niet tot uiting in de effectiviteit van de remmen in de plus of in de minus;

Handig opgestelde bagageruimte onder het zadel: hij leunt niet naar voren, maar aan de zijkant, zodat hij zich niet hoeft te onthouden van voortdurende pogingen om te vallen.

Nu is de zesde generatie van de topscooter van Yamaha op de markt en, natuurlijk, met de huidige prijzen is deze techniek een amateur: om bijna een miljoen te geven voor een luxe "krukje" in het maxi-formaat, zal alleen een echte fan van max-scooters beslissen.

Maar, natuurlijk, de scooter is goed, zelfs van buitenaf - het is niet voor niets dat dit model vorig jaar de Red Dot Award ontving: Product Design voor zijn uiterlijk. De scooter was gevuld met de elementen van comfort, zelfs de voorruit wordt geregeld door een servoaandrijving - nou ja, en de verwarming van de handgrepen en de stoelen in de basisconfiguratie is vanzelfsprekend vanzelfsprekend. De bagageruimte, zoals het een "maxiku" betaamt, is vrij veel, bijvoorbeeld twee helmen-integralen passen er gemakkelijk in. De toename in volume wordt bereikt door de horizontale lay-out van alles en alles - niet alleen de tweecilindermotor, maar ook de schokdemper "ligt" parallel aan de grond.

Trouwens, over de motor. Het is zeer interessant, chetyrehklapannye-koppen combineren met bovenliggende nokkenassen, wat een goede "ademhaling" bij hoge snelheden belooft, met een lange slag lay-out (zuigerdiameter - 68 mm, slag - 73 mm). Dientengevolge trekt hij perfect al vanaf de bodem, volledig "wakker" na 5000 tpm, wanneer het moment 53 N * m bereikt. Zelfs met een passagier (en beter natuurlijk met een passagier) en een volledig gevulde kofferbak, gaat de versnelling soepel, zonder storingen en schokken.

Een ander kenmerk van de motor is de smering van het droge reservoir, waardoor deze zo vlak mogelijk is. En de lijst met technologieën die in het motormanagementsysteem zijn geïmplementeerd, is meer geschikt voor een sportfiets - hier werden zowel tractiecontrole, schakelen tussen motormodi en zelfs het YCC-T-systeem, oorspronkelijk ontwikkeld voor de erok-sportlijn, rechtstreeks van de sportbike genomen.

Het gebruik van de Smart Key is nog een luie assistent; nu, om het antidiefstalsysteem uit te schakelen, volstaat het om naar de scooter te gaan gewoon door de sleutels in je zak te houden.De anti-diefstal blokkeert trouwens zelfs de centrale struikeling, en laat niet toe om de scooter er gewoon uit te halen en naar een afgelegen plek te rollen. Toegegeven, een zichzelf respecterende motorliefhebber heeft nog steeds een skateboard op voorraad ...

De ophanging en remmen zijn ook niet opgepompt - de voorzijde "Veranderingen" heeft een slag van 120 mm, wat niet slecht is voor scootercrawlers, het heeft goede eigenschappen van stijfheid en demping. De achterwielophanging is slechts 3 mm kort, het hefboomsysteem zorgt voor een progressieve reactie. Voor het remmen aan de voorkant zijn er twee schijven met een diameter van 267 mm, de achteras "precipiteert" een schijf van 282 mm.

De scooter is behoorlijk zuinig - een gastank van vijftien liter is voldoende voor 300 - 350 km, afhankelijk van de rijstijl. Dus TMAX DX kan volledig worden gebruikt tijdens reizen - natuurlijk, puur asfalt en op normale wegen, dit is geen toeristische enduro.

Laat de 'leeuw' van de Franse triade beter bekend staan ​​om zijn auto's, maar Peugeot is een van de oudste motorfabrikanten ter wereld. Wat het Speedfight van de derde generatie betreft, dit is een van de meest populaire scooters in Europa in Europa en die erkenning verdient respect.

Helaas zullen we het moeten zoeken op de secundaire markt: de Franse markt is niet geïnteresseerd in laag-technologische apparatuur voor de Fransen, de "officiële" Peugeot importeert geen scooters. Daarom zal de nieuwste generatie Speedfight 4 in Rusland erg moeilijk te vinden zijn, en we hebben de "top drie" opgenomen in de beoordeling van de beste scooters - sinds de aankondiging van dit model in 2009 zijn ze voldoende in ons land gevallen.

De "vulling" van een Franse scooter, die nu nog niet lijkt te verouderen qua design, valt onmiddellijk op - bijvoorbeeld, de open voorste remschijf werkt samen met een monoblock radiaalbeugel, alsof we een sportfiets hebben, en dit alles hangt aan een sterke omgekeerde vork. Motoren werden gelukkig ontwikkeld in een tijd dat Europese ecologen niet om motorfietsen met weinig onderhoud hadden gehangen - het is een carburateur, gemakkelijk te onderhouden. In de rij van "vijftig dollar" waren er drie - twee tweetakt met lucht- en waterkoeling, één "lucht" viertakt. Dus een fan zal zijn optie vinden en wie wil zich gewoon economisch verplaatsen in de stad.

De benzinetank van de scooter bewoog onder zijn voeten - dit vereiste natuurlijk de introductie van een brandstofpomp in het ontwerp, maar het verhoogde de hoeveelheid bagage aanzienlijk, wat slechts een voordeel is voor de compacte "vijftig dollar".

Over het algemeen vatten we samen: als je toevallig op zo'n scooter struikelt en aan zijn voorwaarde wordt voldaan, dan kan zo'n aankoop niet ijdel worden genoemd. Het model kwam zeer succesvol uit en het ontwerp tot op de dag van vandaag is meer dan relevant.