12 najlepszych kamery tylne

Producent obiecuje stopień ochrony przed pyłem i wilgocią IP68, więc nie należy obawiać się aparatu podczas jazdy przez kałuże, chociaż nadal nie jest najlepszym pomysłem na mycie samochodów pod pełnym ciśnieniem. Ale, niestety, podobnie jak wiele kamer tylnych, tam właśnie kończą się plusy - wewnątrz budynku, który tak bardzo się podoba, prymitywnej matrycy 0,3 megapiksela, a nawet przy niskiej światłoczułości. W nocy światło cofających lampionów wystarczy, z wyjątkiem zimy, kiedy na ratunek przychodzą odbicia od zasp.

Producent twierdzi, że kąt widzenia wynosi 170 stopni, ale w rzeczywistości jest wyraźnie mniejszy. Podczas parkowania nie jest to minus - wręcz przeciwnie, aparat nie zaśmieca małej szczegółowej ramki dodatkowym środowiskiem. Jednak nagrywanie obrazów z tylnej półkuli, gdy się porusza, nie wystarczy.

Biorąc pod uwagę fakt, że marka Blackview dobrze prezentuje się w segmencie rejestratorów DVR, kamera UC-36 wzbudziła zrozumiałe zainteresowanie, zwłaszcza biorąc pod uwagę cenę. Z założenia jest to typowy „wizjer”, który AutoExpert zagubił się na dwa sposoby: nie ma możliwości przełączania między obrazem normalnym a lustrzanym, a niestety nie ma regulacji kąta widzenia. Jeśli chodzi o przejrzystość obrazu i czułość matrycy, kamery te są w rzeczywistości podobne, więc pod względem ceny i funkcjonalności, Blackview traci: cena jest ceną, ale będzie dużo korekty.

Ten aparat jest bardzo specyficzny: rozbija się, podobnie jak zwykły „wizjer”, w otworze o dużej średnicy, ale kąt między osią optyczną kamery a siedzeniem wynosi prawie 90 stopni - innymi słowy, można go umieścić tylko między lampami podświetlenia pomieszczenia tylnego, jeśli jest wystarczająco dużo miejsca. Dlatego aparat o dobrej jakości obrazu od razu staje się outsiderem oceny - nie pasuje do każdego samochodu, choć sam pomysł jest rozsądny - zazwyczaj oczy są zamocowane w zderzaku, który jest oczywiście zbyt niski, a tylko kilka odważy się zakryć pokrywę bagażnika.

Aby przełączyć tryby pracy kamery, zastosowano przycisk wpuszczany, który trzeba będzie zamontować gdzieś w kabinie. Reszta instalacji nie różni się od innych modeli. Uchwyt aparatu jest niezwykle minimalistyczny - dwa kompaktowe „uszy”: nie przyciąga uwagi i wykonuje swoje zadanie.

Jeśli chodzi o jakość obrazu, jest całkiem przyzwoity - aparat działa dobrze w słabym świetle, chociaż oczywiście całkowicie zależy od świateł cofania - nie ma własnego podświetlenia.

Jednocześnie Sho-Me nie jest gorszy pod względem czułości na kamery i jest dwa razy droższy, doskonale radząc sobie z zadaniem ułatwienia parkowania. Ponadto istnieje możliwość instalacji i rodzaju „oczu” - pakiet zawiera młyn i rękaw, który staje się adapterem między kamerą a zderzakiem. Oczywiście uchwyt jest odkręcony od kamery. Tak więc dla elastyczności w opcjach instalacji zdecydowanie warto dodać coś więcej.

Dlatego jedynym miejscem, w którym można polecić ten aparat, jest przestrzeń nad tylną tablicą rejestracyjną, jeśli jest ona wystarczająco wysoko podniesiona (na przykład zainstalowana na tylnych drzwiach samochodu typu SUV). Tam kąt nachylenia będzie właśnie taki.

Zgodnie z charakterystyką aparatu - absolutny „średni”: dość wyraźny obraz, wrażliwość zaczyna brakować w półmroku.

Tak czy inaczej, aparat ten jest jeszcze bardziej funkcjonalny niż PDC, a standardowy futerał na kostkę daje dodatkowy bonus - jeśli aparat zawiedzie, będzie można dołączyć do niego inną ramkę. I być może natychmiast z oświetleniem IR - tutaj nie będzie przeszkadzać.

Dodajmy jednak do maści co najmniej łyżkę miodu: aparat ma co najmniej dobrą ochronę przed kurzem i wilgocią i okazał się całkiem niezawodny.