Top 15 Spiegelreflexcamera's

Deze camera laat duidelijk zien dat het niet goedkoop is om een ​​amateurfotograaf te zijn als je pretendeert op een bepaald niveau van professionaliteit. Uitgaande van fotograferen in JPEG in automatische modus, ben je misschien teleurgesteld, maar het is de moeite waard om over te schakelen naar RAW en de instructies nauwkeurig te lezen hoe de camera begint te spelen met nieuwe kleuren: weinig ruis, zelfs bij ISO 3200-gevoeligheid, slimme autofocus, hoewel soms fouten geven. De walvisversie van de camera is de beste SLR-camera voor beginners en een uitstekend ticket voor professionele fotografie, de snelheid van de D5300 maakt het mogelijk, zelfs met grote waarschijnlijkheid om succesvolle snelle frames uit de hand te nemen (niet zoals professionele reportagecamera's, maar toch).

Het maximale standaard ISO-nummer van de matrix met een crop-factor van 1,5 - 3200, maar fans van experimenten kunnen alle 25600 uit de camera persen als ze zich ophouden met ruis.Met zo'n matrixgrootte van 24,2 miljoen effectieve pixels garanderen goede beelddetails.

In de geest van moderniteit werd Wi-Fi-ondersteuning toegevoegd aan de camera voor snelle fotooverdracht, een GPS-module voor het toevoegen van geotagging. Niet de meest noodzakelijke dingen, maar kan nuttig zijn. Een inklapbaar achterdisplay met een variabele rotatiehoek maakt het gemakkelijker om vanuit lastige posities te fotograferen

Het "tweeduizend" model is al meer dan een jaar op de markt en laat eerlijk gezegd direct zien dat Canon minimale aandacht besteedt aan het "ultra-low" -segment van spiegelreflexcamera's. Je moet toegeven dat de DIGIC 4+ processor, die vijf jaar geleden op IXUS / SX compactcamera's verscheen en al in 1300D in de spiegelreflexcamera's werd gebruikt, verre van de meest interessante optie is qua mogelijkheden. Maar hier is eindelijk een metalen bajonet verschenen, het scherm is gegroeid tot drie inch met een resolutie van 0,92 megapixels (hoewel we weer aan het surfen zijn - dezelfde resolutie werd tien jaar geleden op de EOS 500D geplaatst!), En de dioptrie-instelling geïnstalleerd . Welnu, ten slotte hebben ze een afzonderlijke schakelaar teruggestuurd in plaats van de keuzeschakelaar voortdurend heen en weer te draaien, zoals in de vorige "viercijferige" EOS. En NFC werd toegevoegd aan wifi voor snelle koppeling met een smartphone - bovendien, als eerder in deze lijn een smartphone nodig was, zelfs voor afdaling op afstand, dan kunt u hier al de RS-60E3-kabel aansluiten.

Maar toch, er is geen centraal synchronisatiecontact op de flitsschoen, de batterij en de geheugenkaart zijn om een ​​of andere reden verscholen onder een gemeenschappelijke cover, autonomie is binnen 500 frames (drie keer minder dan die van de D3500), het ontbreken van een auto-reinigingsmatrix ... Simpel gezegd, De camera is vrijwel inferieur aan zelfs de negen jaar oude EOS 550D in bijna alle punten, die een maximum van 10 duizend op de secundaire markt met een aanvaardbare afstand in mijlen zal kosten. Dus, hoeveel de auteur ook van Canon houdt, laten we eerlijk zijn - het is beter om geld toe te voegen aan dezelfde D3500 of een gebruikte camera te kopen.

De "junior" EOS probeert zich niet voor te doen als een professionele SLR-camera - dit wordt direct aangegeven door een eenvoudige walvislens en een ruime keuze aan automatische modi (tot "Food Photography"). De camera lijkt veel op zijn voorganger - 1200D, maar merkbaar opgefrist door de "vulling": de Digic 4-processor werd veranderd in Digic 4+, het scherm verbeterde en Wi-Fi-ondersteuning met NFC werd toegevoegd in de geest van die tijd.

De matrix is ​​hier absoluut hetzelfde als in de duurdere EOS 100D. Als je de lichtgevoeligheid niet achtervolgt, kun je gemakkelijk een goede beeldkwaliteit krijgen, bovendien verrast de walvislens met zijn autofocussnelheid. De vervorming bij de minimale brandpuntsafstand is minimaal, zodat de camera geschikt is voor portretfotografie en het fotograferen van architecturale monumenten. Goede en ingebouwde fotofilters. Als de camera de serie sneller opnam en de serie opnamen zelf langer was ...

Nikons 800D directe concurrent heeft ook zijn voordelen. Met het aanraakscherm kunt u bijvoorbeeld snel het autofocuspunt selecteren wanneer u door de zoeker werkt: als u uw vinger langs de rechterkant van het scherm beweegt, schakelt het focuspunt in de zoeker dienovereenkomstig over. Dit is veel sneller dan de "Kenon", hoewel het alleen geschikt is voor rechtshandigen. Autonomie - 970 frames, wat opnieuw meer is dan de EOS 800D.

De automatische modi zijn divers en werken goed, dus wanneer u de camera voor het eerst ontmoet, is er minder kans dat de foto wordt bedorven. Autofocus werkt snel, maar de camera verliest definitief de EOS 800D - minder cross-focuspunten en, wat het meest triest is, er is geen "dubbele pixel" -matrix die een hoge kwaliteit en snelle scherpstelling biedt bij het werken met het scherm. De camera speelt ook in serieopnamen - maximaal vijf frames per seconde en vervolgens wanneer RAW wordt gesneden tot 12 bits en voor 6-7 frames is de buffer al vol. In volledige kwaliteit wordt RAW verwijderd met een snelheid van niet meer dan 3 frames per seconde - dit is niet genoeg voor een volledige "reportage", zelfs als u na enkele tientallen frames in JPEG op een snelle geheugenkaart foto's maakt, wordt het fotograferen gedurende 1-2 seconden vertraagd.

Samenvattend: de camera voldoet absoluut volledig aan de beginner en de professional zal niet erg overstuur zijn. Maar vanwege de beperkte mogelijkheden van seriële opnamen blijft Nikon's veelzijdigheid verliezen voor een concurrent van Canon, en de kwaliteit van de matrix is ​​nog steeds lager - voor een vergelijkbare prijs gaat de camera naar de tweede plaats in de beoordeling.

In de beoordeling van de beste spiegelreflexcamera's sprong deze camera, die in 2018 de TIPA Best Enthusiast DSLR Camera-onderscheiding won, letterlijk op het treeplankbord van de vertrekkende trein: Canon heeft zijn vervanging al geïntroduceerd in het "gezicht" van de EOS 250D, waarbij een van de innovaties ondersteuning biedt voor 4K-video - tenminste Canon heeft een serieuze stap voorwaarts gemaakt in het segment "geavanceerde amateur", dat indirect verband houdt met de mogelijkheden van de camera. Maar laten we het nu hebben over de "dvuhsotka" - het is al heel acceptabel voor de aankoop van "overgroei", en de eigenaar, zonder speciale claims, zal het lang volhouden.

Een groot voordeel van de camera is dat deze al een matrix met "dubbele pixels" gebruikt, waardoor u Live View gemakkelijk kunt gebruiken. Een ander ding is dat de hoofdfase die hier scherpstelt, wordt gekapt omwille van de prijs - slechts 9 punten, maar ze zijn allemaal allemaal kruiselings. Dit is de ergonomie van het land - een verzonken moduskeuzeschakelaar, een "Video" -modusschakelaar in combinatie met een aan / uit-schakelaar en sluit om de een of andere reden de fotogevoeligheidsknop naast de DISP-knop achter het besturingswiel, wat niet handig is.

Aan de andere kant zal een beginnende fotograaf, die misschien niet eens weet wat een ISO is, de vereenvoudigde DSLR-interface op prijs stellen (zoals op de 800D, je kunt hem naar "klassiek" schakelen), de mogelijkheid om een ​​foto te maken door gewoon naar het touchscreen te wijzen - "ingangsdrempel" smartphone is minimaal. Toegegeven, het is de moeite waard om de beste russificatie van prompts te vermelden: een professional zal begrijpen wat het betekent om "reg. Snelheid. sluitertijd om te bewegen. de objecten zagen er statisch uit. "maar hij heeft deze tips gewoon niet nodig!

Zoals verwacht van een relatief goedkope Crop-formaat spiegelreflexcamera, is het feitelijke werkingsbereik van de ISO te klein: het geluid wordt merkbaar bij ISO 800 net als negen jaar geleden bij de EOS 550D. Echter, zowel de scherpte van het beeld als het dynamisch bereik zijn sindsdien aanzienlijk beter geworden, dus kan niet worden gezegd dat Canon in de lagere segmenten al tijd aangeeft.

Een van de meest betaalbare spiegelreflexcamera's met een volformaat sensor. Het model is inferieur aan de 5D Mark III in resolutie (20 megapixel), in termen van opnamesnelheid (4,5 fps). Zoekerbereik - 97%. Desalniettemin is het voor een trage en doordachte professionele schietpartij heel geschikt. Natuur, stadsgezicht, studioportret met uitstekende beeldkwaliteit - dit alles in de kracht van een fotograaf met een Canon EOS 6D. Tegelijkertijd is de prijs aantrekkelijk voor een beginnende professional of een gevorderde geavanceerde amateur.

Autofocus houdt niet van de amateur - hij raakt duidelijk alleen het centrale punt aan, maar een ervaren fotograaf die niet mikt op handmatige scherpstelling, zal het niet eens merken. De locatie van alle bedieningselementen is handig en logisch - na het gebruik van de "SLR" van de amateur, op de EOS 6D gaat u zonder problemen.

De sluiter werkt zacht, op het niveau van professionele technologie. En dankzij de ingebouwde batterij kunt u er heel lang op klikken - als u veel foto's wilt maken, zult u het op prijs stellen. Tegelijkertijd blijft de EOS 6D nog steeds een van de meest compacte spiegelreflexcamera's met een full-frame matrix.

De leeftijd van het platform doet denken aan de video op het niveau van de late jaren 2000: alleen FullHD met 30 frames per seconde. Helaas, voor de processor is Digic 5 het plafond, en de toegevoegde mogelijkheid om bestanden over te zetten en controle over WiFi te krijgen, lijkt meer op cosmetica.

De camera is vrij compact en biedt een goede bescherming tegen vocht en slimme multimode autofocus - hij is geschikt voor studioopnamen en voor de buitenlucht. Een full-size 24-megapixel matrix heeft een meer dan behoorlijk niveau van ruis bij hoge ISO-waarden - tot 3200 kunt u zonder angst werken. Met de D610 met een goed gekozen set lenzen voel je je een reporter en een fotokunstenaar, hoewel er in vergelijking met professionele camera's niet genoeg van het belangrijkste is - de shutter-resource. Maar dit is een onvermijdelijke vergelding voor de prijs, die professionele camera's al zes hadden en niet vijfcijferige.

De camera is een klassieke frame-indeling wanneer het centrum wordt benadrukt - dit is waar de autofocuspunten geconcentreerd zijn. Als je met de compositie van het frame speelt, zul je je moeten herinneren aan handmatige scherpstelling.

Hoewel de SLR niet in Japan is gemonteerd (de enige van de full-frame "Nikonov"), kan de kwaliteit van de bouw niet worden geschaad - alles is afgesteld, het speelt niet en kraakt zelfs niet in dergelijke handen waarbij de camera een speeltje lijkt. Het grote voordeel van de camera ten opzichte van het vorige model D600 is de verbeterde stofbescherming, waarvoor het een speciale dankjewel waard is.

Dit is wat de D7500 DSLR zeker beroemt, dus dit is een lijst met regalia, die onwillekeurig associaties met de tuniek van Brezjnev veroorzaakt. Buig je vingers: TIPA Beste APS-C Expert 2018, EPR Beste Prosumer DSLR Camera 2017-2018, Midrange Camera van het Jaar 2017 van DPReview, Reddot Award 2018, IF Design Award 2018. Maar in deze lijst viel je ook een zwakke kant van de camera op - ja, de matrix erin is "krom" en daarom, na TIPA-laureaten te zijn geworden in hetzelfde jaar als de EOS 6D Mark II, verscheen het in een lichter gewicht.

De D7500 is echter niet zozeer een ontwikkeling van de vorige in de D7200-serie, als wel de "vereenvoudiging" van de meer geavanceerde D500. Het is van daaruit dat de matrix wordt overgenomen en de mogelijkheid om tot 50 frames lang te schieten met een snelheid van 8 fps in de RAW-serie en de meetsensor met 180.000 pixels. Het scherm kan nu kantelen, zodat u vanaf de grond foto's kunt maken in Live View, terwijl u het gemak van bijsnijden behoudt. Welnu, wanneer je met de zoeker werkt, is de 51-punts autofocus zeker handig.

Vooral deze spiegelreflexcamera is interessant voor videoliefhebbers - het ondersteunt volledig werk in 4K bij 30 fps, die de "Kenons" tot nu toe alleen in het professionele segment geven. Hoewel, natuurlijk, de aangekondigde EOS 250D de balans kan schudden - maar, gezien de positionering van die in de "driecijferige" reeks, zal het natuurlijk de D7500 in een andere moeten verliezen.

Het geval is ook beroofd van een hint van magnesium legering, die bij de D7200 was - alleen high-impact plastic, over stof en vochtbescherming is niet vergeten. In termen van ergonomie zijn er geen klachten, alle bedieningselementen zijn aanwezig en we merken vooral het gemak van het veranderen van de gevoeligheid zonder de zoeker te onderbreken - de ISO-knop op de "juiste" plaats. Laten we daarom bij de experts aansluiten - tussen de "kromme" spiegelreflexcamera's biedt Nikon absoluut het beste nu, en het verdient de status van een semi-professional.

Nog een spiegelcamera met een crop-matrix - helaas biedt Sony ons geen fullframe tegen een prijs van minder dan 100 duizend, en inderdaad heeft het bedrijf onlangs besloten om zich te concentreren op mirrorless-systemen.

Het bedrijf neemt hun geld echter niet voor niets: de Bionz X-processor die hier is geïnstalleerd, stelt u in staat te werken met 79 (!) Focuspunten, RAW snel te verwerken in de burst-modus met maximale resolutie en is 0,86 seconden later klaar om te werken nadat de camera is ingeschakeld . Met behulp van een magnesiumlegering, maakten de technici van Sony de camera zowel licht als duurzaam, wat belangrijk is voor de camera, die vraagt ​​om het verhaal letterlijk op de vlucht te schieten. Omdat je bij het werken met RAW een serie van maximaal 33 frames met maximale resolutie kunt opnemen, werkt de camera echt prima voor reportage. Als we hieraan de snelheid toevoegen van het scherpstellen met groothoeklenzen bij 0,09 seconde ... kunnen we Sony een "kromme" matrix vergeven?

Zelfs volgens de normen van het professionele segment is het verschil in prijs voor EOS 1D X Mark II en D5 SLR-camera's voelbaar. Hoe kan dit het vlaggenschipmodel van Nikon terugverdienen? Hmm ... Met dezelfde resolutie van de D5-matrix is ​​het zelfs lichtjes minderwaardig in de vuursnelheid - hetzelfde 14 beelden per seconde als Canon, het kan alleen uitgeven met spiegelvergrendeling en in dezelfde modus geeft Canon al 16 fps. Het lijkt een beetje te zijn, maar voor reportagefotografie, en dit kan een rol spelen.

Aan de andere kant, 153 autofocuspunten, waarvan 99 van het kruis een serieus voordeel ten opzichte van Canon zijn, althans op papier. Het centrale punt blijft bruikbaar op -4EV - de concurrent trekt slechts tot -3EV. Dit is in de moeilijke omstandigheden van het schieten kan al zijn rol veel sterker spelen dan de lagere snelheid van de serie. Maar het is de moeite waard om naar de Live View te gaan, want Canon gaat vooruit, dankzij Dual Pixel, die in staat is om snel scherp te stellen op het punt dat wordt aangegeven door simpelweg uw vinger aan te raken.

Maar bij het opnemen van video leidt de EOS 1D X Mark II onmiskenbaar - 4K schrijft hij met 60 fps, terwijl de D5 slechts 30 fps ondersteunt, wat niet genoeg is bij het opnemen van dynamische scènes. Precies dezelfde dubbele onderbreking en wanneer u in FullHD werkt - Canon heeft een maximum van 120 frames per seconde, Nikon - 60.

Maar tenslotte, de kwaliteit van de foto zet het punt op i - hoewel Nikon en het ISO-plafond hoger zijn, maar al het dynamische bereik (dat wordt verwacht - in het belang van de één moet je de ander offeren). Ja, het lijdt geen twijfel dat de camera goed is en volledig overeenkomt met de status van een professionele camera - maar je begrijpt al waarom het in dit segment is dat Canon koppig de eerste plaats blijft behouden.

Het lijkt erop dat hij meer recent kwijlde bij de aankondiging van de eerste EOS 5D in het tijdschrift "Photo Making" ... en nu is het tijdschrift er niet meer en staat Mark IV al in de schappen. En het is nog steeds in staat tot speekselvloed: een prachtige full-size matrix met 30 miljoen effectieve pixels, 41 kruispunt-autofocus. Het is moeilijk om de Mark IV een reportage te noemen, de 7 frames per seconde tijdens continu-opnamen en de buffer voor 21 RAW-frames zijn hiervoor niet voldoende. Maar om een ​​of andere reden wil ik hem niet naar een rapport slepen - eerder, een compositie in het frame bouwen, het licht aanpassen, het modelmodel vertellen ... Sorry natuurlijk, we zullen een stilleven fotograferen.

Bedenk dat ooit EOS 5D Mark II de pionier werd van professionele video-opnamen op spiegelreflexcamera's. Mark IV is nu nog beter: het kan video's in 4K-resolutie schrijven met een uitstekende scherpte en kleurweergave, hoewel een geheugenkaart hiervoor zeer snel nodig zal hebben. Als we het hebben over de beeldkwaliteit, zal Canon vol vertrouwen in de handen van een professional debatteren met de Fujifilm GFX 50S camera die dit jaar wordt gepresenteerd, wat meer dan twee keer duurder is.

Tot slot herinneren we ons dat de camera in 2017 terecht de TIPA (Technical Image Press Association) -prijs ontving in de nominatie "Beste full-frame spiegelreflexcamera".

Je moet geen megapixels achterna zitten, maar soms zijn ze nodig - bij het afdrukken op grote formaten is de resolutie van de broncode van groot belang. Maar het moet de snelheid van het werk opofferen: deze camera's zijn niet geschikt voor snel continu fotograferen. Ze kunnen worden vergeleken met een jachtgeweer met één vat, terwijl een professionele 'verslaggever' een semi-automatisch apparaat wordt met een grote winkel: bereik het doel, richt, maak een enkele nauwkeurige foto, in plaats van de leiding water te geven, in de hoop de hele sector te raken. De elementen van de 50-megapixel EOS 5DSR zijn reclamestudio's, landschaps- en architectuurfotografie, en daarin is het echt goed. Foto's verliezen geen details in detail, zelfs niet als ze in A0-formaat worden afgedrukt - en dit is niet minder dan een vierkante meter van een matrix van 24 * 36 mm!

De matrix op het hoogste niveau is één op twee versies (5DS en 5DSR), maar het is in de 5DSR-variant dat het een afvlakfilter heeft, wat een uitstekende beeldscherpte garandeerde. Geluiden bij hoge ISO-waarden lijken misschien een beetje, maar nogmaals, we herinneren eraan dat de camera voornamelijk is gemaakt voor fotostudio's met hoogwaardige verlichting, waarbij het niet nodig is om de lichtgevoeligheid los te laten. Twee Digic 6-processors zijn verantwoordelijk voor de beeldverwerking in één keer, dus de camera heeft geen "remmen".

Dit merk werd veelvuldig gehoord door Sovjetfotografen, hoewel een echte Pentaks toen was alsof je naar de maan vloog: het was de Pentax K bajonetberg die was voorgeschreven voor de goede oude Zenits. Maar "Zenit" is al lang voorbij, en de Pentax K-1 kan nu de fotograaf tevreden stellen.

Lange tijd was Pentax een buitenstaander op de markt en niet professionele camera's met arrays van volledige grootte. Daarom werd de presentatie van het K-1-model in 2016 echt langverwacht en was de aandacht van critici gerechtvaardigd. En K-1 stelde niet teleur - met 36,4 miljoen effectieve pixels op een full-frame matrix kunt u met succes beelden in groot formaat voorbereiden, de dubbele beeldstabilisator past het best bij een compacte camera, wat logisch is bij het fotograferen met de handen en in beweging. Het draaibare display en de mogelijkheid om via Wi-Fi vanaf de tablet te bedienen, zijn hier ook een onderwerp - het is niet altijd mogelijk om met de zoeker te fotograferen. Schakelen tussen autofocus en handmatige scherpstelling van de lens naar het lichaam en sommige menu-items, meestal diep verborgen in de navigatie, kunnen worden veroorzaakt door een draaischakelaar op de camera - alles is gericht op snel fotograferen. Rechtstreeks in de zoeker kunt u indicatoren van het elektronische niveau zien, zodat u snel horizontaal kunt stellen: concurrenten hebben ook zo'n oplossing niet. Nou, als je een paspoort-resource sluiter van 300.000 frames toevoegt ...

Pentax K-1 is de winnaar van de 2016 TIPA Award in de nominatie "Beste full-frame spiegelreflexcamera."