Top 15 lenzen voor Canon-camera's

Het EOS R-systeem is begonnen met een kleine, maar zeer interessante set lenzen voor uw bajonet. De echogeleide scherpstelling met hoge diafragmawaarde van "vijftig kilo-elka" is niet goedkoop (hoewel de prijzen voor lenzen uit de L-serie nooit bijzonder laag waren) is enorm (bijna een kilo!) En zelfs puur tactiel veroorzaakt het gevoel dat iets kwalitatief en lang is gemaakt.

Goede scherpte krijgen bij dit open diafragma is geen gemakkelijke taak. Veel lenzen en Canon, onder andere, vereisen dat het diafragma wordt bedekt, zelfs bij een lagere helderheid om van de "zeep" af te komen. De "open" lens is echter behoorlijk scherp, lichtafval is ernstiger bij een dergelijk diafragma. Chromatische aberraties - klein, gemakkelijk te verwijderen bij het verwerken van RAW.Beginnend met f / 2.0 wordt de scherpte zelfs helemaal in het midden uitstekend, althans langs de randen.

Het diafragma is gemonteerd op tien afgeronde bloembladen. Per slot van rekening nemen we een heldere "vijftig dollar" voor een reden, toch? De bokeh ervan is heel mooi, het diafragma stelt je in staat om een ​​maximum aan onnodige delen uit de scherptediepte naar voren te halen. Een ander ding is dat de auteur persoonlijk anonieme bokeh zou hebben genoemd: "als een persoon het diafragma opent, zal de lens cirkels tekenen". Hoewel dit natuurlijk beter is dan de 'torsie' die al duizenden foto's hinderde. Wat zeggen we gedraaid bokeh? "Niet vandaag."

Een oude bekende - de ringvormige ultrasone autofocusaandrijving - zoals altijd, is snel, stil en biedt u de mogelijkheid om de handmatige scherpstelling te gebruiken zonder over te schakelen naar de MF-modus. Autofocus dual-mode - met een volledig bereik (van 0,4 m tot "oneindig") en met een verminderd (0,8 m - "oneindig"). Er is niets nieuws, alles is bekend en traditioneel uitstekend. Maar de camerabedieningsring die op de RF-lenzen is ingevoerd, is een handig iets: een extra instelling "bij de hand" (maar u kunt dit letterlijk zonder aanhalingstekens doen) doet geen pijn. Als u bijvoorbeeld in de modus voor diafragmaprioriteit werkt, kunt u deze niet bedienen met het camerawiel, maar met de hand die de lens vasthoudt, zoals op handmatige optica.

Het prettige patroon van Canon en de heldere link met vijftig middelpunten bevatten niets bijzonders in het ontwerp - het "middel" zoals het is. Hij heeft een goede scherpte - iemand gebruikt zelfs zachte filters voor portretopnames. Welnu, een heel fatsoenlijke helderheid is niet alleen goed als doel op zich, maar maakt het ook mogelijk om te focussen met beperkte verlichting, zelfs voor eigenaars van niet de nieuwste camera's, waarbij de autofocus-sensoren "blind" zijn.

Voor cropcamera's wordt het trouwens vooral interessant als portretschilder, het wordt vaak voor dit doel gekocht. Op een fullframe is hij, zoals het een "vijftig kopeck" betaamt, vrij veelzijdig "voor elke dag", en zelfs kleine afmetingen met een matig gewicht dragen hieraan bij.

Omdat we het hier over portretten hebben, heeft de lens in dit opzicht genoeg sterke punten. Goed detail in de zone van scherptediepte, kleurreproductie, prachtige uitwerking van bokeh - dit is niet om hem af te nemen. De populariteit van de lens stelt je in staat om heel veel foto's in dit genre te vinden bij het zoeken op model op dezelfde 500 px of Flickr, dat kun je zelf zien. Maar als u het diafragma afdekt, merk dan op dat u misschien moet werken met retoucheren - de microcontrast van de lens wordt uitgesproken, met nadruk op alle kleinste afwijkingen van de huid. Of ga onmiddellijk terug twee alinea's hierboven, waar we de zachte filters hebben opgeroepen. Het "karakter" van de lens is, dus neem het tenminste voor een "testrit" voor vrienden de moeite waard: het is waarschijnlijk dat je de EF 50mm f / 1.4 USM leuk vindt.

Autofocus - ultrasoon, maar geen beltype. De snelheid is goed, de slipjes zijn zeldzaam, vooral als je op één centraal punt werkt. Bij gebruik van meerdere camera's is de camera mogelijk al "in de war", zoals bij veel andere lenzen met een hoge lensopening vanwege de kleine scherptediepte met een open lensopening waarop de scherpstelling plaatsvindt.

Maar niet zonder gebreken, helaas. De lens in een plastic behuizing is vrij zacht en beschermt hem tegen vallen en stoten. Dit is niet de oude Japanse handleiding zoals SMC Pentax-M, die op de vloer kan worden neergezet en bovenop alle 120 kilogram van de auteur terecht kan komen zonder enige consequenties (vraag gewoon niet hoe het gebeurde). Bij het dragen van het is het noodzakelijk om de lens naar "oneindig" te forceren om "boomstamverwondingen" te voorkomen, die vrij ver naar MDF reizen.Op het open diafragma zijn duidelijke chromatische aberraties zichtbaar (vooral bij niet-succesvol licht), sterke vignettering - je zult moeten werken in een RAW-converter, waarbij je de onvolkomenheden van de lenzen corrigeert met je handen.

Niet iedereen kan zich echter een top-end "vijftig" Canon veroorloven. Welnu, als je niet genoeg lichtkracht van de walvislens op een goedkope "SLR" hebt, dan tien keer goedkoper, kun je een goede "vijftig" kopen. Met een minimum diafragma van 1,8, vervaagt de lens de achtergrond vrij goed, vooral omdat de zeven bloemblaadjes met afgeronde randen deze zeer vervaging zeer goed tekenen.

Voor een beginnende fotograaf is het ook belangrijk dat de lens met het minimale diafragma goed compatibel is met autofocus: dezelfde f / 1.2L USM vereist vaker handmatige scherpstelling. Hier, zelfs bij weinig licht, zorgen de meeste camera's voor focusnauwkeurigheid in het midden en werkt het scherpstelsysteem zelf snel en stil.

Bovendien is de lens vrij veelzijdig. Goede scherpte van het beeld is nuttig, zowel in reportage als voor portretten - de lens stelt scherp vanaf 35 cm zodat deze een close-up gezicht kan nemen. Als je in je handen een "spijker" -camera hebt en vervolgens een equivalente brandpuntsafstand van 75-80 mm verkrijgt, wordt dit de beste goedkope lens voor een portretfoto.

Tegelijkertijd is het zelfs interessanter dan de tweemaal duurdere Canon EF 50mm f / 1.4 USM, die in vergelijking onnodig hard en taai is bij het uitzenden van halve tonen, hoewel hij pronkt met een ultrasone autofocus.

Voor de 135 mm-lens is hier een geweldig diafragma,en de veelzijdigheid van deze optica is ook respect waard - dankzij de lange focus kun je verre, snelbewegende objecten fotograferen bij lage sluitertijden en tegelijkertijd geeft de ronde lensopening een uitstekende achtergrondonscherpte, waardevol voor portretschilder. Een ander ding is dat ze portretten moeten schieten in een ruime studio of op straat - een gezichtsveld van 18 graden is van invloed.

Hoesten, hoesten! Ja, de productkaart in online winkels maakt hoesten. En van de prijs, en van het gewicht van bijna anderhalve kilo, en van de afmetingen, fatsoenlijke telefoto. Hij vroeg onvrijwillig om te stoppen dat Canon besloot om de afmetingen en het gewicht te compenseren die de camera's zelf op de top RF-lenzen hadden bespaard.

Maar het "glas" zelf kwam natuurlijk uit zoals het hoort. Een "twee" relatief diafragma over het gehele bereik van de brandpuntsafstand is een zeer goed diafragma voor een zoomlens. Het bereik van brandpuntsafstanden is handig - hier heb je een nogal breed "einde" en de zeventigste voor portretten. Voor trouwfotografen zou hun innerlijke Hamster flink moeten gillen (hoewel zijn buurman, zal Toad onmiddellijk de prijs van de lens gaan herberekenen naar het aantal bruiloften waaraan gewerkt moet worden terwijl de lens alleen maar loont). Rekening houdend met het feit dat het diafragma negenlobbig is, als een "portret" en voor artistieke fotografie, wanneer een achtergrondonscherpte van hoge kwaliteit vereist is, is de lens volledig consistent.

Autofocuskwaliteit - geen commentaar: de ring USM-aandrijving scherpt stilstaand de lens op het gewenste punt gedurende een tiende van een seconde. FTM, als een integraal kenmerk van dit ontwerp sinds zijn verschijning in de vroege jaren negentig, is waarschijnlijker "zijn" dan een echt noodzakelijk iets.

De kwaliteit van de optica, inclusief UD-elementen, is zodanig dat het moeilijk is om fouten te vinden. Chromatische aberraties moeten worden opgezocht onder een vergrootglas, vignettering is alleen merkbaar aan het "brede einde" tot f / 4, tonvervorming verdwijnt volledig, beginnend bij een brandpuntsafstand van 35 mm. De achtergrondverlichting wordt met vertrouwen en zelfs mooi uitgevoerd - met zelfs multipath-sterren zonder ruwe schittering kan het als een "truc" in een artistieke foto worden gebruikt.

Het is belangrijk om een ​​effectieve optische stabilisator te hebben, als u ermee fotografeert, kunt u nog veel betere foto's maken. In vergelijking met de vorige versie is het diafragma-mechanisme verbeterd: het heeft nu 10 afgeronde bloembladen, wat een positief effect heeft op de mogelijkheid om de lens te gebruiken in portretfotografie.

Fans van het filmen moeten er rekening mee houden dat deze lens niet erg goed is om direct met de zoomfunctie te werken tijdens het fotograferen - tijdens het scherpstellen 'zweeft' de focus enigszins weg en ritselt de lens zelf merkbaar.

Hoogwaardige optica, met name voor systeemcamera's, zou duur moeten zijn. Maar de Canon EF-M 18-55mm f / 3.5-5.6 IS STM is niet het geval. Voor een bescheiden prijs krijgt amateurfotograaf een licht en compact model, geschikt voor het maken van foto's in verschillende genres. Ideale lens vooral voor het fotograferen van landschappen - dit draagt ​​bij aan de brandpuntsafstand van 18 millimeter. Optische stabilisator maakt het mogelijk om de belichting langer te maken. Goed en portretten worden verkregen. Hoewel het niet mogelijk zal zijn om een ​​echt mooie bokeh te krijgen - heeft het wijd openende diafragma geen invloed op het. De lens is een uitstekende keuze voor liefhebbers van video. U zult de STM-technologie waarderen, die het focussen zo soepel mogelijk maakt.

Uiteraard betaalt de helderheid voor een dergelijke brandpuntsafstand - voor fotografie bij weinig licht heeft u een camera met een zeer goede matrix nodig. Op zichzelf houdt de lens van fel licht, dit is niet alleen merkbaar in kleur, maar ook in het veranderen van de scherpte van het beeld. Het is niet verwonderlijk dat in de meeste frames met het werk van de EF 400mm f / 5.6L USM, je de Afrikaanse savanne kunt zien: dit is eigenlijk het meest comfortabele element voor hem.

Het is meer verrassend dat de lens geen optische stabilisator heeft - het is niet gemakkelijk om te verwijderen, zelfs met een statief met een 400-mm RF.

Je kunt niet bang zijn om de Canon EF 70-200 mm f / 4L IS USM te gebruiken, zelfs in het stadion, waar bescheiden schijnwerpers fungeren als een bron van verlichting. Als het diafragma niet voldoende is - je kunt de sluitertijd langer maken - heeft de lens een optische stabilisator, zodat je niet bang bent om een ​​wazig beeld te krijgen. Helaas is het bereik van de brandpuntsafstand niet erg breed. Daarom kan het fotograferen van bijvoorbeeld verlegen vogels problemen veroorzaken. Maar dit model is in staat om een ​​comfortabel gewicht te behagen - de lens hoeft niet op een statief te worden bevestigd, de camera erbij kan in de hand worden gehouden.

De terugverdientijd hiervoor was de complexiteit van de optica en daarmee het diafragma voor de groothoeklens. De lens is merkbaar donker, maar als je naar de foto's kijkt, is dit een ander excuus - er is niet alleen tonvormige vervorming, maar ook chromatische aberraties, zelfs met een minimale brandpuntsafstand, waardoor wolkenkrabbers gemakkelijk in het frame passen.

Na het bekijken van de "Elek" -catalogus onder de RF-bajonet, laat deze lens de Hamster rusten uit het gevecht met de Pad. De vrij redelijke prijs en afmetingen met gewicht, niet schokkend vanaf het allereerste begin van de kennismaking, maken deze Canon-lens zeer interessant.

Met een minimale scherpstelafstand van 17 centimeter is het vrij consistent als een macrolens. Bovendien kan macrofotografie worden uitgevoerd bij lange belichtingstijden, in een ongemakkelijke positie - de ingebouwde optische stabilisator met een bereik van 5 stops zal altijd helpen.

Optica, natuurlijk, niet "Elechnaya." Chromatische aberraties zijn al duidelijk zichtbaar, de foto moet worden gecorrigeerd. Verstandig en "vat" en vignettering. Dit wordt echter ook gecorrigeerd, maar als u Lightroom gebruikt, is autocorrectie niet beschikbaar: Adobe heeft het profiel voor deze lens nog niet 'vrijgegeven'. Gelukkig wordt de correctie van perifere verlichting en vervorming ondersteund door de EOS R-camera's zelf, en Canon is niet vergeten om profielen onder de lens te maken. Scherpte is niet slecht bij een open diafragma, en "volledige volgorde" komt van f / 2.8 en verder naar f / 11 - dan wordt het effect van diffractie merkbaar.

Autofocus is samengesteld op een stappenmotor. Het is niet zo snel als USM, maar het voldoet niet. De focusruis is minimaal. Gezien het brede gezichtsveld, kan deze lens misschien ook geliefd zijn bij videobloggers die zichzelf als geliefden in een beperkte ruimte (nou ja, thuis op de bank) filmen. Handmatige scherpstelling, net als andere STM-lenzen, is "virtueel" - de ring is niet mechanisch verbonden met optica, werkt niet wanneer de stroom is uitgeschakeld.

Een diafragma met negen bloembladen en een goede helderheid stellen u in staat om aan bokeh te denken. Ja, de kwaliteit van de vervaging is niet slecht, hoewel de kleine brandpuntsafstand en meer "geslepen" onder het ontwerp van macrofotografie het gebruik van de lens beperken - bijvoorbeeld, de spin op de bokehtak zal mooi zijn, langer. "